Θα καταφέρουν να ξεφύγουν από την ευχή/κατάρα του “The Rat”; Μας αποδεικνύουν πως μπορούν!
Οι Walkmen τρέφουν μια ιδιαίτερη αγάπη για τον αναλογικό ήχο και τα vintage όργανα καταφέρνοντας να δημιουργούν ένα δικό τους στυλ που να ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του urban ήχου της Νέας Υόρκης.
Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου “Luisiana”, υποδηλώνει την απεριόριστα αγάπη τους για τον Dylan αλλά δεν αντικατοπτρίζει όλο το κλίμα του δίσκου. Στη συνέχεια κινούνται σε πιο γνώριμα μονοπάτια με τις κιθάρες να γίνονται πιο σκληρές, τα φωνητικά να τοποθετούνται πιο “πίσω” στην μίξη και τα ντραμς του Matt Barrick να αποτελούν το δυνατότερο σημείο του δίσκου.
Το “Emma Get Me A Lemon” έχει όλα τα εχέγγυα για γίνει το νέο αγαπημένο live κομμάτι των οπαδών τους, το “Lost in Boston” σε κάνει να πατάς το repeat και να μην προχωράς στο επόμενο, ενώ στο “All Hands And The Cook” νομίζεις (ή μήπως προσμένεις;) ότι θα εξελιχθεί στο νέο “The Rat”.
