Ένα από τα πολλά projects του Erlend Oye, που ξεκίνησε το 2003 ως dance group αλλά δυστυχώς, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, κατέληξε σε ένα πολύ συμβατικό pop τρίο.
Μην νομίζετε ότι θα ακούσετε και τίποτα τελείως διαφορετικό από ότι έκανε ο Oye παλαιότερα με τους Kings Of Convenience. Άλλωστε, εκτός του ότι είναι αυτός που αναλαμβάνει όλα τα φωνητικά, η πιο χτυπητή διαφορά, στο μεγαλύτερο μέρος των δέκα συνθέσεων που περιλαμβάνονται εδώ, είναι ότι οι ενισχυτές μπήκαν στην πρίζα.
Η αλήθεια είναι ότι η φτώχεια στις συνθέσεις, όσο και στην παραγωγή, εξαφανίζεται στο δεύτερο μισό του δίσκου, όπου ανακαλύπτεις τουλάχιστον τρία τραγούδια (βλέπε Sonikpick) που μπορούν να σε συντροφέψουν, παρόλο που αμφιβάλω για πόσο καιρό μπορούν να παραμείνουν κοντά στο ηχοσύστημα σου.
Τέλος, να αναφέρω και την εξαιρετική -minimal αισθητική- του artwork...
