Αντιμέτωπος με το παρελθόν“...όμως υπάρχει ένα παραμύθι που δεν έχει ειπωθεί ακόμα, η ιστορία του παρείσακτου...”
Μια επιτηδευμένα δραματική οξφορδιανή φωνή ανακοινώνει στο intro του Outsider την επιστροφή του DJ Shadow. Ταυτόχρονα, ξεκαθαρίζει την αποστολή του: να αποδείξει ότι παραμένει "outsider", "παρείσακτος", "ανένταχτος", όπως ήταν 10 χρόνια πριν, όταν το Endtroducing αποδείχτηκε το ορόσημο που καθόρισε την κοινή μελλοντική πορεία hip hop κι electronica. Όσοι περιμένουν ένα ηλεκτρονικό χαρμάνι κινηματογραφικής ατμόσφαιρας, όπως το απολαυστικό The Private Press του 2002 θα απογοητευθούν σε πρώτη ακρόαση.
Hip hop sucks in 2006? Ο Shadow διαφωνεί, αλλά καταφεύγει στο μουσικό ιδίωμα του hyphy (το rap της ακτής του San Fransico) στο πρώτο μέρος που καθορίζει το ύφος του άλμπουμ. Συνεργάζεται με εκλεκτούς εκπροσώπους του, όπως οι Keak Da Sneak, Turf Talk, Ε – 40, The Federation, ο David Banner, θρύλος του crunk του νότου, και άλλους. Στο δεύτερο μέρος διασχίζει τον Ατλαντικό, συναντά δυο μέλη των Kasabian στο Tiger και τον Chris James σε άλλα δύο κομμάτια με το αποτέλεσμα να θυμίζει τις πιο αδύναμες στιγμές των U.N.K.L.E. και να ευθύνεται για την αχίλλειο πτέρνα του Outsider: την ανισότητα.
Τώρα, πόσα αστεράκια να βάλω; Ο σεβασμός στην αυθεντικότητα ενός τύπου που δηλώνει πως "This time (I’m gonna try it my way)" είναι δεδομένος, έλα όμως που το παρελθόν ήταν ελκυστικότερο.
