«What’s that coming over the hill? Is it a monster, is it a monster?», λέει το τραγούδι “Monster”, το οποίο παίζεται ολοένα και περισσότερο από rock ραδιοσταθμούς και τα σχετικά μπαράκια, καθιστώντας έτσι γνωστό και στη χώρα μας το ουαλικό punk-pop κουαρτέτο των Automatic, ήδη από την παρθενική του εμφάνιση στη δισκογραφία.
Το Not Accepted Anywhere δεν είναι το album που φιλοδοξεί να πρωτοτυπήσει και να αλλάξει τον rock μουσικό χάρτη. Βασίζεται σε παλιές και δοκιμασμένες συνταγές, τις οποίες εύκολα οι πιουρίστες θα απορρίψουν ως πολυφορεμένες, χωρίς να έχουν εντελώς άδικο. To album όμως έχει να καταθέσει την όρεξη και την απίστευτη ενεργητικότητα των μουσικών που το δημιούργησαν, πράγματα τα οποία πρέπει να αναγνωριστεί πως μετουσιώθηκαν σε αρκετά καλά τραγούδια, γεμάτα γνήσιο punk-pop δυναμισμό, θυελλώδεις κιθάρες και νόστιμα ρεφραινάκια. Το προαναφερόμενο “Monster” έχει σίγουρα το κάτι τις του, ωχριά όμως μπροστά σε στιγμές όπως το “You Shout You Shout You Shout You Shout”, το “Recover” ή το “Team Drama”, που ακόμα περιμένουν να ανακαλυφθούν από ειδήμονες και κοινό.
Περιπτώσεις βέβαια σαν κι αυτήν των Automatic δύσκολα έχουν συνέχεια, αφού παίζουν σε ένα πεδίο όπου πολλά πράγματα έχουν ειπωθεί και πρωταγωνιστούν δίχως αντίπαλο οι Ash και οι πρόσφατα ανανήψαντες Green Day. Με το Not Accepted Anywhere όμως μας επιτρέπουν και να τους αγαπήσουμε, αλλά και να τους έχουμε στα υπόψη για το μέλλον…
