Στο ντεμπούτο album τους οι Hurt δηλώνουν την πρόθεσή τους να κινηθούν στον χώρο του σύγχρονου metal, διαφημίζοντας την αγάπη τους για μπάντες όπως οι Metallica, οι Tool και οι Paradise Lost. Η προσπάθειά τους έγκειται στη δημιουργία μιας τομής μεταξύ του nu metal, του σοφιστικέ progressive και του ποτισμένου από το goth στοιχείο metal. Κατά τη γνώμη μου όμως τα όσα παραδίδουν μονάχα σποραδικά παρουσιάζουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Χωρίς αμφιβολία οι Hurt είναι ικανοί μουσικοί και δείχνουν να έχουν μελετήσει καλά τον χώρο όπου διάλεξαν να κινηθούν, όπως άλλωστε αποδεικνύουν στιγμές όπως το “House Carpenter”, το “Rapture” ή το “Overdose”. Πέραν όμως αυτών των σποραδικών εκλάμψεων το υπόλοιπο album δείχνει φτωχό σε φαντασία και έμπνευση (“Losing”, “Cold Inside”, “Forever”), ανακυκλώνοντας τον εαυτό του σε σημείο κουραστικό. Μπορεί βέβαια να μην ξεπέφτει τελικά ποτέ κάτω του αξιοπρεπούς, αλλά το Vol. 1 δεν δίνει τα διαπιστευτήρια που χρειάζεται μια νεοεμφανιζόμενη μπάντα σε έναν χώρο ολοένα και πιο ανταγωνιστικό. Αντιθέτως, δείχνει πολύ νωρίς ότι υπάρχουν όρια στις ικανότητες των Hurt, τα οποία καθιστούν το καλλιτεχνικό τους μέλλον αβέβαιο. Ο χρόνος θα δείξει αν έχουν τα φόντα να πραγματοποιήσουν την υπέρβαση προς τα μπροστά ή όχι.
