Albums σαν κι αυτό βασίζονται σε μια συνταγή αγαπητή σε μεγάλη μερίδα του αγοραστικού κοινού, αλλά που σε λίγες μόνο περιπτώσεις έχει καταλήξει σε καλλιτεχνικώς νόστιμα πιάτα. Συνταγή που φτιάχνεται όταν παίρνεις μια αρμαθιά από γνωστά και εγνωσμένης αξίας hits του παρελθόντος, τα ψήνεις σε χαμηλή φωτιά με τη βοήθεια ενός ικανότατου βιρτουόζου και τα σερβίρεις κατόπιν πασπαλισμένα με διάσημους προσκεκλημένους-μαϊντανούς. Ο βιρτουόζος της συγκεκριμένης περίπτωσης είναι ο Chris Botti, η τρομπέτα του οποίου χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στους jazz κύκλους, αλλά έχει κατά καιρούς φιγουράρει και στο πλευρό του Bob Dylan, της Aretha Franklin ή του Paul Simon. Οι δε διάσημοι προσκεκλημένοι περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον Sting, τον Michael Bublé, τη Gladys Knight και τη Jill Scott.
Όπως είπαμε και παραπάνω, κάτι τέτοιες συνευρέσεις είναι μεν φανταχτερές, σπάνια όμως αποδεικνύουν ότι έχουν και σοβαρό λόγο ύπαρξης. Και η περίπτωση του To Love Again δυστυχώς δεν ανήκει σε αυτές τις εξαιρέσεις. Ο Chris Botti μπορεί να είναι ικανότατος τρομπετίστας, είναι όμως μουσικός και όχι δημιουργός, κι αυτό τον οδηγεί στο να προσέχει μέχρι λεπτομέρειας το τεχνικό μέρος των εκτελέσεων, αλλά να μην κατανοεί το πόσο συχνά οι τελευταίες καταλήγουν βαρετές ή ακόμα και κάκιστες, συγκρινόμενες με τα πρωτότυπα. Αν το καταλάβαινε δεν θα άφηνε τον Paul Buchanan να κακοποιήσει έτσι το “Are You Lonesome Tonight?” (το γνωστό από τον Elvis Presley) και θα έλεγε στον Sting να συμμαζευτεί και να βγάλει πια και λίγο πάθος, όπως απαιτεί μια σύνθεση όπως το “What Are You Doing The Rest Of Your Life?”.
Ευτυχώς υπήρξαν και κάποιοι προσκεκλημένοι που στάθηκαν στο ύψος τους, διασώζοντας έτσι όσο μπορούσαν το σύνολο από την απόλυτη πλήξη. Αξίζει ας πούμε να ακούσετε τη μεγάλη Gladys Knight σε μια υποδειγματική εκτέλεση στο “Lover Man” της Billie Holiday, τη Renee Olstead σε μια δροσερή προσέγγιση του “Pennies From Heaven” του Bing Crosby, αλλά και τον συνήθως σαχλαμπούχλα Michael Bublé να είναι απολύτως ταιριαστός με το λαμπερό, Las Vegas πνεύμα του “Let There Be Love” (επιτυχία κάποτε για την ορχήστρα του Sammy Kaye).
