“Quiet is the new loud”: έτσι ονομάστηκε το πρώτο άλμπουμ των νορβηγών Kings of Convenience - ένας επιγραμματικός τίτλος, που, συνάμα, χρησιμοποιήθηκε από το μουσικό τύπο στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, για να περιγράψει την αισθητική πρόταση του επονομαζόμενου βρετανικού «νέου ακουστικού κινήματος». Ένα «κίνημα», το οποίο εξατμίστηκε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα – και άμα τη εμφανίσει των Strokes και των White Stripes – έστω και αν κάποια «κουρέλια» του (π.χ Starsailor, Turin Brakes) τραγουδάνε ακόμη – χωρίς να πείθουν.
Τρία χρόνια μετά από αυτό το πρώτο άλμπουμ το δίδυμο των Erik Glambek Boe και Erlend Oye επιστρέφει - και αφού μεσολάβησαν ένα άλμπουμ με remix και το προσωπικό άλμπουμ του Oye “Unrest” – και αποδεικνύει πως το δικό τους δέντρο έχει βαθιές και γερές ρίζες σε μια άχρονη, άρα και κλασσική, τραγουδοποιΐα, η οποία ξεκινά από τους Simon & Garfunkel, περνά από τον Nick Drake και καταλήγει στους Belle & Sebastian.
Εαν αυτή τη γενεολογία την ονομάσεις ακουστική φολκ ή κιθαριστική indie – pop, μικρή σημασία έχει. Αυτό που αξίζει είναι η ικανότητα των K.O.C να περιγράψουν καταστάσεις, σχέσεις, τοπία και να εκφράζουν συναισθήματα με ποπ αμεσότητα και indie ευαισθησία. Εμβαπτίζοντας αυτά σε μια συγκρατημένη μελαγχολία, η οποία απέχει τόσο από το βρετανικό φλέγμα όσο και από των αμερικάνικη νεύρωση.
Οι K.O.C, επιπλέον, δεν εγκλωβίζονται σε στερεότυπα μουσικά σχήματα, έστω και αν φαινομενικά οι αναφορές τους είναι πρόδηλες. Π.χ, το “Homesick”, το οποίο, ενώ σε ταξιδεύει δεκαετίες πίσω και στα φθινοπωρινά πρωινά των Simon & Garfunkel, με το μινιμαλιστικό κέντημα τις κιθάρας φέρνει στο μυαλό την Pastoral folk του Jim O’Rourke. Ή στο πολύ όμορφο “Stay out of trouble”, η μπαρόκ – φολκ μπορεί να παραπέμπει ευθέως στους High Llamas, οι K.O.C όμως αποφεύγουν τις easy – listening εκτροπές που ενίοτε συνηθίζουν οι πρώτοι.
Άλλες συνθέσεις που ξεχωρίζουν είναι το αέρινο “Misread” (κάτι μεταξύ Belle & Sebastian και Badly Drown Boy), μια βόλτα με ποδήλατο που δημιουργεί αίσθημα μελαγχολικής ευφορίας’ το “I’d rather dance with you” (συμφωνική – pop – γαλανομάτα – soul) πολύ κοντά στο ύφος του Lloyd Cole’ το jazzy “Sorry or Please” (το πάντρεμα του Momus με τον Rufus Wainwright) και το “U know how” με τα πολύ όμορφα φωνητικά της καναδής Leslie Feist.
