Το προηγούμενο άλμπουμ των Amen είχε τον ευφυή τίτλο “We Have Come For Your Parents” και τον ακόμη πιο ευφυή Ross Robinson στην καρέκλα του παραγωγού. Την εποχή που το έβγαλαν μάλιστα, το ΝΜΕ μας είχε ζαλίσει ελαφρά με την πάρτι τους, θεωρώντας τους προφανώς τη νέα μεγάλη δύναμη στο χώρο του metal – με μια αίσθηση Nu μάλιστα…
Τώρα τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά, ο Casey Chaos που φέρεται σαν ο αρχηγός της μπάντας αναλαμβάνει την παραγωγή και είναι το μόνο μέλος που συμμετείχε και στους δύο δίσκους (εκτός αν τα ονόματα σ’ εκείνο το δίσκο έχουν αλλάξει με διαφορετικά ψευδώνυμα σ’ ετούτον εδώ!). Το σίγουρο είναι ότι οι Αμερικανοί Amen δεν ανανεώνουν το είδος, απλά παίζουν καλά και στα σίγουρα τα γνωστά του μεταλλικού ήχου.
Με αναφορές στον σκληρό glam ήχο του Alice Cooper και των New York Dolls, στο hardcore και την αρνητική στιχουργική έκφραση των ΝεοΥορκέζων πανκ της δεκαετίας του ’70 – ένα κομμάτι τους έχει τον τίτλο “Please Kill Me”, παρμένος από slogan επάνω σε μπλουζάκι που φορούσε ο Richard Hell -, οι Amen επιτίθενται στους πάντες και τα πάντα, περισσότερο όμως απ’ όλα στις αισθήσεις του ακροατή!
Δεν θα τους τοποθετούσαμε κάτω απ’ την ομπρέλα του nu-metal, ας πούμε ότι πλησιάζουν πιο πολύ στις επικινδυνότερες άκρες του κλασικού ροκ ήχου, με πολιτική θεματολογία να απασχολεί και να προβληματίζει τους στίχους τους. Το σινγκλ “California’s Bleeding” μας γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω μα και δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο σύγχρονο, το “We Got The Bait” αναβιώνει τις καλύτερες εποχές του αμερικάνικου πανκ, ενώ το “Fuck In LA” αποτελεί έναν ύμνο στην αυτοκαταστροφή. «Σημαίες υψώνονται και σημαίες βιάζονται: με σκοπό να ικανοποιήσουν τη συνείδησή τους υψώνουν τις σημαίες τους για να σκεπάσουν τα πειστήρια του χαμηλώματος των προτύπων τους για αξιοπρέπεια και αυτό-σεβασμό» φωνάζουν από το οπισθόφυλλο σαν άλλοι Crass.
Οι Amen δεν είναι μια συνηθισμένη metal μπάντα, ίσως να μην είναι καν metal μπάντα. Σίγουρα θα ικανοποιήσει πάντως αυτό το πέμπτο τους άλμπουμ τους φίλους του είδους.
