Λέγεται ότι η ταινία αυτή είναι τόσο παρανοϊκή ώστε ο θεατής κινδυνεύει να χάσει το μυαλό του. Εδώ που τα λέμε, δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο από τον Michel Gondry, τον Γάλλο σκηνοθέτη που φέρεται ως ο υπεύθυνος για μερικά από τα πιο «πυροβολημένα» και καταπληκτικά εννοείται βίντεο κλιπ στην ιστορία της ροκ μουσικής, με κορυφαίο ίσως όλων αυτό για το “Let Forever Be” των Chemical Brothers. Μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε κι ένα dvd που συλλέγει τα καλύτερα απ’ αυτά.
Το σάουντρακ της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας του έχει συνθέσει ο Jon Brion, με ορισμένα εμβόλιμα κομμάτια τρίτων. Ο Brion μας απασχόλησε σχετικά πρόσφατα και με το σάουντρακ της ταινίας “Punch-drunk Love” που είχε επίσης επιμεληθεί, αλλά έχει κάνει πολύ περισσότερα στην σχετικά σύντομη μέχρι σήμερα καριέρα του : παραγωγή σε δίσκους των Rufus Wainright, Fiona Apple, Aimee Mann (με την οποία είχαν συνεργαστεί επίσης και σε ένα ακόμη σάουντρακ, αυτό της ταινίας “Magnolia”), Brad Mehldau, Rhett Miller, συνεργασίες με τους Tom Petty, Evan Dando, Beck, Badly Drawn Boy, ενώ έχει κι ένα σόλο άλμπουμ στο ενεργητικό του, το “Meaningless” του 2000.
Η σύνθεση μουσικής για κινηματογράφο είναι κατά πως φαίνεται το φόρτε του, κι εδώ παραθέτει μια σειρά από πολύ όμορφα θέματα παρέα μ’ ένα καταπληκτικό ποπ τραγούδι, το “Strings That Tie To You”, που ερμηνεύει ο ίδιος – θεωρείται ούτως ή άλλως ένα νέο παιδί – θαύμα στο χώρο της ορχηστρικής ποπ, εκείνης που υπερθεματίζει των συνθέσεων με πλούσιες ενορχηστρώσεις.
Στο cd θα βρείτε επίσης ένα καινούργιο κομμάτι του Beck, στην πραγματικότητα μια νέα εκτέλεση στο “Everybody’s Gotta Learn Sometimes” των Korgis από το 1980 που έκαναν περισσότερο γνωστό οι Dream Academy επτά χρόνια αργότερα. Ένα απ’ τα πιο μελαγχολικά κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ (όπως το ψηφίζει στο τρέχον του τεύχος και το περιοδικό Mojo), ερμηνεύεται όμορφα κι όπως του αξίζει από τον Beck. Υπάρχουν ακόμη δύο κομμάτια από το πρώτο άλμπουμ των Polyphonic Spree – το ένα σε διαφορετική, ηχογραφημένη για το ραδιόφωνο εκτέλεση – το “Mr. Blue Sky” των E.L.O, μια θαυμάσια ποπ στιγμή στα πρότυπα των Beatles, δύο κομμάτια από τους The Willowz (το ένα γκαραζάκι και το άλλο μπαλαντοειδές), δύο απ’ τον Don Nelson σε swing ύφος και τέλος ένα ινδικό έπος από την Lata Mangeshkar.Με λίγα λόγια, ένα ιδανικό σάουντρακ με εξαιρετική μουσική και στρωτή, αν και ανομοιόμορφη, αισθητική, όπως αρμόζει σε μια τόσο εγκεφαλική ταινία.
