Η συμπαθής παρέα των Ιταλών post rockers Giardini di Miro έχει συμπληρώσει κιόλας οχτώ χρόνια ζωής και έχει σχηματίσει ένα δυνατό πυρήνα οπαδών ακόμα και στη χώρα μας. Όσοι από αυτούς τους οπαδούς δοκίμασαν να εντοπίσουν κυκλοφορίες των Giardini πριν την εποχή του Rise and Fall of Academic Drifting, του πρώτου τους δίσκου που κυκλοφόρησε ευρέως το 2001, συνάντησαν ανυπέρβλητα εμπόδια. Αυτοί λοιπόν που απαίτησαν την επανακυκλοφορία των ηχογραφήσεων της μπάντας από την τριετία 1998-2001 είναι υποχρεωμένοι (κατά τα λεγόμενα των Giardini στο site τους) να αγοράσουν και το εν λόγο, έξυπνα τιτλοφορημένο, cd.
Μια και η κυκλοφορία αυτή αφορά κυρίως οπαδούς των Giardini di Miro οι οποίοι αγωνιούν να μάθουν τι περιλαμβάνει το cd (ε, λίγη υπερβολή δεν πείραξε κανέναν) ας πάμε κατευθείαν στα περιεχόμενα. Η παράθεση των κομματιών είναι με αντίστροφη χρονολογική σειρά, κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βυθίζεσαι σιγά σιγά στο χρόνο και μάλιστα σε ηχογραφήσεις με πιο αρχέγονα μέσα. Έτσι ξεκινάμε με το A new start for shoegazing kids (άλλος ένας φοβερός τίτλος) από ένα split 10’’ το οποίο στην ουσία είναι ένα remix του A new start από το Rise and Fall.
Η συνεργασίες των Giardini με τους απανταχού remixers μπορεί να κορυφώθηκε στο Academic Rise of Falling Drifters (σταματάω να σχολιάζω τους ευφάνταστους τίτλους γιατί θα γίνω κουραστικός) το 2002, αλλά είχε ξεκινήσει 2 χρόνια πριν όταν είχε κυκλοφόρησε σε πεντακόσιες κόπιες το split 10’’ με τον Αυστραλό Pimmon, του οποίου δεκάιντσου τα δυο tracks βρίσκονται βέβαια εδώ. Εννοείται πως όλα τα κομμάτια της συλλογής είναι instrumentals μια και ακόμα βρισκόμαστε μακριά από το Punk…not Diet.
Αφού τελειώσαμε με τα remix και τις όποιες ηλεκτρονικές προσθήκες, η επόμενη στάση στο χρόνο είναι ίσως και η καλύτερη, με την πρακτικά δεύτερη ηχογράφηση ever των Giardini di Miro, το ep Iceberg. Ηχογραφημένο σε μια οκτακάναλη κονσόλα, το κουαρτέτο ενώνει τις δυνάμεις του με τους Luca Di Mira στα keyboards και Emmanuele Reverberi σε έγχορδα και πνευστά και πετυχαίνει τον ήχο εκείνο που λατρεύουν όλοι οι φίλοι του post rock. Τα πέντε κομμάτια του Iceberg θα ήταν κρίμα να χαθούν στα άδυτα της δισκογραφίας και μόνο η παρουσία αυτού του ep δικαιολογεί πλήρως την ύπαρξη της εν λόγο κυκλοφορίας.
Φτάνοντας στο φινάλε, η τελευταία τετράδα κομματιών είναι αυτό που λέμε ‘η χαρά του συλλέκτη’. Ηχογραφημένα μια βραδιά στο δωμάτιο που έκανα πρόβες, με δυο μόλις μικρόφωνα και χωρίς πρακτικά καμιά επεξεργασία, κυκλοφόρησαν αρχικά μέσω ενός cdr που πουλούσαν οι ίδιοι στις συναυλίες. Ακόμα και ο ακατέργαστος ήχος δεν φαίνεται να εμποδίζει τους Giardini να δείξουν το ταλέντο τους και αναμφίβολα εντείνει τις κιθαριστικές τους εξάρσεις. Αυτά τα αποσπάσματα σίγουρα θα τα μελετήσουν πολύ καλά όσοι νεαροί σκέφτονται να ξεκινήσουν το δικό τους συγκρότημα αναλόγου ύφους.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το υλικό που μας παρουσιάζουν εδώ οι Giardini di Miro συναγωνίζεται επάξια τις επόμενες κυκλοφορίες τους και δικαιολογεί πλήρως την πορεία τους στο εξής. Μάλιστα αν είχε μεγαλύτερη συνοχή θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί μια ολοκληρωμένη αυτούσια κυκλοφορία, αλλά και έτσι όπως είναι τουλάχιστον για τους φίλους της μπάντας, κρίνεται απαραίτητη.
