Υπήρχε που λέτε μια εποχή, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 – αρχές του ’90, όπου, πως έρχονται σήμερα κάθε λίγο και λιγάκι οι Placebo ή οι Puressence για συναυλίες, έτσι τότε έρχονται πολύ συχνά κάποιοι σαν τον Paul Roland για να μας ψυχαγωγήσουν. Και δεν παραπονιέμαι μ’ αυτό, μια χαρά ήταν! Θυμάμαι μάλιστα ότι για πάρτη του, είχα πάει μέχρι και στο φεστιβάλ της ΚΝΕ για να τον δω! (και το λέω απ’ την άποψη ότι ποτέ δεν ανακατεύτηκα με την πολιτική, πολύ περισσότερο δεν πήγα σε κανένα φεστιβάλ νεολαίας κανενός κόμματος. Ψέματα, πήγα άλλη μια φορά στο ίδιο φεστιβάλ γιατί έπαιζε ο Billy Bragg, και δεν θα τον έχανα με τίποτα!).
Αυτό το cd λοιπόν, με πηγαίνει πίσω σ’ εκείνες τις ωραίες ημέρες, και να δώσω εδώ τα συγχαρητήριά μου στη νεοσύστατη εγχώρια ετικέτα Haunted Forest που πήρε την πρωτοβουλία να επανεκδώσει αυτό του το άλμπουμ του 1989, με 10 επιπλέον κομμάτια μάλιστα. Ο Paul Roland, παρότι δεν δισκογραφεί με την ίδια συχνότητα όπως παλιότερα, έχει δει όλα του τα παλιά άλμπουμ να επανεκδίδονται ,οπότε είναι προφανές ότι υπάρχει ακόμη ενδιαφέρον για τη δουλειά του. Και δίκαια βέβαια! Γιατί κανείς δεν κατάφερε να εμφυσήξει τόσο επίμονα την ατμόσφαιρα της ακαθόριστα γοητευτικής Βικτοριανής εποχής στα τραγούδια του, που κινούνται στυλιστικά στο χώρο της ψυχεδελικής φολκ, με αρκετές αναφορές σε μια ποπ αισθητική βγαλμένη από σκοτεινά υπόγεια με γκροτέσκους καλλιτέχνες επί σκηνής.
Το “Duel” αποτελεί ίσως το πιο «ροκ» πόνημα του Roland, και ηχογραφήθηκε μετά από δύο μίνι άλμπουμ με ακουστικό υλικό συνοδεία πνευστών και εγχόρδων. Σήμερα, περισσότερο ίσως απ’ ότι τότε, οι ηλεκτρικές του κιθάρες ακούγονται ξεπερασμένες, προσδίνοντας στον ήχο έναν ελαφρά καρτουνίστικο χαρακτήρα. Βέβαια τα τραγούδια παραμένουν αγέραστα και το ίδιο γοητευτικά με τότε. Εδώ περιέχεται μια απ’ τις «επιτυχίες» του Roland, το “The King Is Dead”, πολύ περισσότερες όμως θα συναντήσετε ανάμεσα στα κομμάτια που δεν περιλαμβάνονταν στην αρχική κυκλοφορία. Κομμάτια που θυμάμαι ακόμη από τις συναυλίες του στη χώρα μας, το “Death Or Glory” (από τα καλύτερά του ever, που λένε και οι σούπερ αγγλομαθείς!), το “Cairo” και άλλα, ενώ να πούμε ότι τα περισσότερα κομμάτια είναι πρόσφατα ξαναδουλεμένα με σκοπό να διορθωθούν ορισμένες ατέλειές τους που δεν είχαν αφήσει αρχικά ικανοποιημένο το δημιουργό τους. Άρα, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να τα (ξαν)ακούσετε!
Και μιας και το’ φερε η κουβέντα, δεν είναι καλή ιδέα να τον ξαναβλέπαμε μετά από τόσα χρόνια;
