Λίγες ώρες προτού γράψω αυτές τις γραμμές, συζητούσα με τρεις από τους αγαπητούς συντρόφους στα γραφεία του avopolis και όταν με ρώτησαν πως μου φαίνεται τελικά το “Thirteenth Step”, συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα τι να τους απαντήσω. Και όμως, το δισκάκι κόβει στροφές στο cd player μου εδώ και αρκετό καιρό χωρίς να έχω κατασταλάξει σε μία συγκεκριμένη γνώμη. Το deadline για να παραδώσω το review έφτασε, και εγώ στον κόσμο μου. Γιατί;
Διάολε πρέπει να το ακούσω την ύστατη στιγμή προσεκτικά. Όχι γράφοντας άλλα άσχετα άρθρα, όχι σερφάροντας, όχι διαβάζοντας εφημερίδες και περιοδικά. Και δυνατά! Άλλωστε δεν ενοχλείται κανείς πλέον… Ο παππούς του κάτω ορόφου μας άφησε χρόνους πρόσφατα. Το αποτέλεσμα αυτής, της κατάλληλης ακρόασης διαβάζετε στη συνέχεια…
(παύση, ανάσα, πάμε)
Είναι κάτι παραπάνω από κρίμα να μείνουν στην ιστορία οι A Perfect Circle ως "το side project του τύπου από τους Tool" αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι δεν θα το αποφύγουν. Και πιο πολύ κρίμα είναι να μην αναγνωρίζεται η προσφορά του Billy Howerdel, στον οποίο -εδώ στο δεύτερο δημιούργημα των Α Perfect Circle- πρέπει να αποδοθούν τα δέοντα για την δουλειά που έκανε στην παραγωγή και στις συνθέσεις των 12 κομματιών.
Αν με το “Mer De Noms” λοιπόν μπήκαμε στο πνεύμα -και τι πνεύμα- της συνεργασίας του πρώην roadie των Nine Inch Nails, Howerdel με τον Maynard James Keenan, με το “Thirteenth Step” απολαμβάνουμε το πέρασμα στην ωριμότητα αυτής της συνάντησης, μέσα από αρκετές αλλαγές στη σύνθεση του group. Οι Howerdel, Keenan και Josh Freeze (πρώην Vandals) τώρα πλαισιώνονται από τον Jeordie Orsborne White (γνωστός ως Twiggy Ramirez από τους Marilyn Manson) και James Iha (Smashing Pumpkins) αν και ο τελευταίος δεν πήρε μέρος στην ηχογράφηση του album, και την θέση του να συμπληρώνουν η πρώην πλέον APC, Troy van Leeuwen και Danny Lohner. H εμπειρία και οι ικανότητες όλων αδιαμφισβήτητες σε σημείο που να μιλάμε για ένα πραγματικό supergroup με τεράστιες δυνατότητες.
Το πρώτο συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι ότι πρόκειται ίσως για την πρώτη δουλειά που αναδεικνύει απόλυτα και σε όλες τις διαστάσεις το τεράστιο ταλέντο που είναι ο Keenan. Όσο και αν ψάξετε δεν υπάρχει αυτή την στιγμή, ούτε τα τελευταία είκοσι, ας πούμε, χρόνια ένας τραγουδιστής στο χώρο του λεγόμενου Αμερικάνικου σκληρού rock, και όχι μόνο θα πρόσθετα, που να έχει μέσα του τα στοιχεία εκείνα που κάνουν τον Keenan ξεχωριστό. Με την ίδια άνεση που ξεπερνάει τον εαυτό του στους Tool σε brutality, έτσι τραγουδά μελωδικά και σιγοψιθυρίζει, πάντα συγκλονιστικός ακόμα και σε πιο άμεσα, πιο ραδιοφωνικά, ας μου επιτραπεί, τραγούδια όπως το πρώτο single του album, σωστότατη επιλογή, “Weak And Powerless”. Από τα τραγούδια που θα στιγματίσουν τους τελευταίους μήνες του 2003 να προσθέσουμε.
Το “Thirteenth Step” μοιάζει με ένα ταξίδι στον αλλοπρόσαλλο κόσμο που μπορεί να δημιουργηθεί αν δύο μυαλά, αρκετά πειραγμένα ομολογουμένως, αποφασίσουν να αφήσουν τις αναστολές τους και να περάσουν από την μία άκρη μίας ερημωμένης γέφυρας στην άλλη και πάλι πίσω δεκάδες φορές ρισκάροντας αλλά και χωρίς να δίνουν δεκάρα για τίποτα. Στο μεγαλύτερο μέρος του album οι δυνατές κιθάρες αφήνονται στην άκρη για χάρη της ατμόσφαιρας που δημιουργούν τα έγχορδα και οι διάφορες πατέντες που χρησιμοποιούνται στο background, άλλοτε ανατολίτικοι ρυθμοί άλλοτε ηλεκτρονικοί, με το κρυστάλλινο μπάσο να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, και τους παραμορφωμένους κιθαριστικούς δακτυλισμούς να δείχνουν τον δρόμο στο μεγάλο ατού στο οπλοστάσιο των A Perfect Circle, τη φωνή του Maynard James Keenan.
To πιο ενδιαφέρον, και εκεί που κερδίζουν το στοίχημα και ταυτόχρονα τον θαυμασμό μας, είναι το γεγονός ότι αν και ρισκάρουν να ακουστούν πομπώδεις, υπερφίαλοι και ανειλικρινείς, τελικά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, αφού το “Thirteenth Step” είναι από τα πιο ζεστά και φιλόξενα μέρη που θα βρεθούν οι, χωρίς παρωπίδες, φίλοι του σκληρού ήχου. Θα κονταροχτυπηθεί στο τέλος της χρονιάς με το αριστουργηματικό “Sing The Sorrow” των A.F.I., αν και για μένα προσωπικά, ξέρω από τώρα πoιο θα υπερισχύσει τελικά. Sorry mr. Keenan…
