Ξεκινάμε ολίγον τι απότομα: Το Chinatown είναι η ιδανική μουσική υπόκρουση για ένα ήσυχο, ηλιόλουστο, ίσως και λίγο μελαγχολικό μεσημέρι όπως αυτό δηλαδή που γράφεται η παρούσα δισκοκριτική. Το άλμπουμ κυλάει στο σύνολό του με ένα χαμηλότονο ύφος, με λιτές μελωδίες και μία σοβαρή δόση νωχελικότητας, αλλά και ταυτόχρονης γλυκύτητας.
Τα μισά σχεδόν κομμάτια του άλμπουμ είναι διασκευές αγαπημένων τους μελωδιών, πολλές εκ των οποίων είναι παραδοσιακά τραγούδια. Ένα από αυτά είναι και το all time classic House of the rising sun, που έχει υποστεί κατά καιρούς διάφορες τροποποιήσεις. Αυτή των The Be Good Tanyas κατατάσσεται στις αρκετά ενδιαφέρουσαες, μιας και προσαρμόζουν στα δικά τους μέτρα τη πασίγνωστη μελωδία και δημιουργείται ένα αποτέλεσμα απόλυτα εναρμονισμένο στην ατμόσφαιρα του δίσκου.
Το μαντολίνο και το μπάντζο μπλέκονται αρμονικά με την ακουστική κιθάρα, τα ντραμς και τα υπέροχα γλυκύτατα γυναικεία φωνητικά, φτιάχνοντας ένα όμορφο country folk δίσκο, που ακόμα και η αγαπημένη μου Lucinda Williams ίσως να ζήλευε -για τις Dixie Chicks δεν το συζητάμε καν, προφανώς. Και βεβαίως δεν είναι τα μόνα όργανα που χρησιμοποιούν.
Οι τρεις δεσποινίδες που αποτελούν τις The Βe Good Tanyas, πραγματεύονται ιστορίες που εμπεριέχουν πολλά προσωπικά στοιχεία -αυτοβιογραφικά ή όχι μόνο εκείνες το γνωρίζουν-, που όμως συνδυάζονται με αναφορές στον τόπο που ζούνε. Η εξοχή, η πόλη, η γειτονιά είναι στοιχεία που φαίνεται να τους επηρεάζουν αρκετά, ενώ δεν λείπουν και οι αναφορές σε θέματα όπως η φιλία και ο έρωτας, αλλά και ο Πανάγαθος.
Με λίγα λόγια, ακούστε αυτό το δίσκο και παραδoθείτε στο απαλό του άγγιγμα. Τόσο καλοί δίσκοι -και μάλιστα σαν σύνολο- σπάνια συναντώνται σήμερα στην country-folk μουσική.
