Είναι μια πραγματική ειρωνεία της τύχης αν σκεφτεί κανείς με ποιο τρόπο συναντήθηκαν τα δυο μέλη των Curve εκεί πίσω στα 1989: O κιθαρίστας Dean Garcia ήταν σεσιον μουσικός στους δίσκους των Eurythmics, "Touch" και "Be Yourself Tonight", ενώ η τραγουδίστρια Toni Halliday ήταν συνομήλικη (σχεδόν) και φίλη του David Stewart από τα τέλη της δεκαετίας του '70.
Η μουσική των Curve και τα στοιχεία που την συνθέτουν -κιθαριστικα ριφ, μπιτ, σκοτεινή γοτθική ατμόσφαιρα και αέρινες ενίοτε μελωδίες- θα δικαιολογούσαν να είχαν συναντηθεί σε κάποια πρόβα των Cocteau Twins ή στη χειρότερη των περιπτώσεων σε ένα σεσιον των Jesus & Mary Chain. Όταν λοιπόν έφτιαξαν τους State of Play το 1988 και κυκλοφόρησαν ενα άλμπουμ και δυο μέτρια σινγκλ, λίγοι τους πρόσεξαν και (ευτυχώς για όλους μας) αποφάσισαν να το διαλύσουν: Mετονομάστηκαν σε Curve, επηρεασμένοι από τα αιθέρια φωνητικά της Sonja Christina και την εν γένει ατμόσφαιρα των Curved Air και στάθηκαν τυχεροί!
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Doppelganger" (1992), έφτασε στο Νο1 των ανεξάρτητων τσαρτς, ενώ το δεύτερο lp, "Cuckoo" (1993) έδειξε τη μπάντα να προσανατολίζεται σε ποιο πειραματικά μονοπάτια, γεγονός που μάλλον στάθηκε η αφορμή να το ξαναδιαλυσουν μέχρι το 1997 που επανενωθηκαν για το τρίτο τους άλμπουμ Come Clean.
Αφού λοιπόν φρόντισε με τη παρουσία του στη δεκαετία του '90 να επηρεάσει μια χούφτα άλλες μπάντες, όπως τους Garbage και τους All The Queens Men, φτάνουμε στο σήμερα. Το θαυμαστό σήμερα για το συγκρότημα, που το βρίσκει σε τρομερή φόρμα, παρόλα τα σκαμπανεβάσματα και τα προβλήματα με την εταιρεία τους που ενέσκυψαν στην πορεία, η οποία αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το Gift το 2000 αλλά τελικά το πείσμα των μελών του γκρουπ υπερίσχυσε...
Το τέταρτο και καλύτερο lp της μπάντας ανοίγει δυναμικά, αλά Nine Inch Nails: το "Hell Above Water" μας βάζει απευθείας στο κλίμα του άλμπουμ, ένα κλίμα γεμάτο βαριές κιθάρες, ελεκτροκλας ρυθμούς και ινστρουμενταλ περάσματα, συνοδευόμενα από την ένταση των φωνητικών της Toni. Τα υπόλοιπα τραγούδια βρίσκονται σε μια διαρκή αντιπαράθεση το ένα προς το άλλο: την απειλητική διάθεση των "Chainmail" και "Polaroid" ακολουθεί η ηλεκτρονική ηρεμία των "Perish" και "Hung Up", τα οποία φανερώνουν ότι ναι μεν τα στοιχεία που χρησιμοποιεί η μπάντα δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά το πραγματικά ρηξικέλευθο έγκειται στο τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα στοιχεία αυτά: για πρώτη φορά φαίνεται ότι το συγκρότημα είναι απόλυτα εξοικειωμένο με το χώρο του και ο,τι βγαίνει, του βγαίνει με φυσικότητα.
Ίσως σε αυτό να συνηγορεί κι η παρουσία τόσο σημαντικών παραγωγών και remixers, σχεδόν σύσσωμη η Dream Team της ηλεκτρονικής σκηνής: Alan Moulder, Flood, Alan Wilder (Depeche Mode, Recoil), and Ben Grosse (Filter). Και παρόλο που μπάντες όπως οι Garbage ή οι Sneaker Pimps μπορεί να ακούγονται πιο φρεσκες, οι ιδέες των Curve, τα big beats, τα samples και οι ηλεκτρικές κιθάρες δείχνουν ότι οι Δάσκαλοι είναι εδώ!
