Μία ακόμη από τις συλλογές της αξιόλογης Σουηδικής ποπ σκηνής που ανθεί τις τελευταίες χρονιές, χάρη στην πολύ αξιόλογη ετικέτα της Labrador. Εδώ έχουμε να κάνουμε με επτά νέα (ή όχι τόσο νέα) σχήματα που δανείζουν μερικά από τα καλύτερά τους κομμάτια (δύο έκαστο), προκειμένου να κάνουν μια πρώτη γνωριμία με το κοινό. Και πλην των Starlet που μας έχουν απασχολήσει στο παρελθόν, τόσο με το περσινό άλμπουμ τους, όσο και με τη συμμετοχή τους σε άλλες συλλογές, όλοι οι υπόλοιποι δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στην παρούσα, με ιδιαίτερα αξιόλογα αποτελέσματα.
Πάμε λοιπόν: Το The Sound of Young Sweden στο play και τέρμα στην fuzz pop των The Radio Dept. Τα "Why Won't You Talk About It?" και "Against the Tide" είναι κυριολεκτικά super - βγαλμένα από τις θορυβώδεις ευφορικές ελεγείες των Jesus & Mary Chain. Το δεύτερο μάλιστα είναι πολύ πιο groovy, με μια ελαφρά δόση Stone Roses. Και τα δύο θα μπορούσαν άνετα να γίνοντας ραδιοφωνικά χιτάκια. The Next Big Thing;
Oι Chasing Dorothea εκπροσωπούνται με μια ζυγισμένη δοσολογία ακουστικής μελαγχολίας στα μέτρα των Belle and Sebastian με το "Dreamer", αλλά το δεύτερο κομμάτι τους εδώ δεν στέκεται στα ίδια ύψη ("Compassion"). Ακολουθεί η εφηβική ενέργεια των Corduroy UTD, με άριστες αρμονίες και άφθονη διάθεση για χορό. Και τα δύο κομμάτια που δανείζουν στη συλλογή είναι αξιόλογα. Στα πρότυπα της indie σκηνής της Γκασκώβης κινείται και το πρώτο κομμάτι των Punky's Dilemma (ό,τι πιο χαρούμενο μπορούμε να ακούσουμε κατά τη διάρκεια της βροχής, χωρίς να ξενερώσουμε), με το δεύτερο, αν εξαιρέσουμε το πιάνο, να πλησιάζει τις καλές στιγμές των Simon & Garfunkel.
Οι Laurel Music μας δίνουν μια σύντομη και ατελή alt.country άσκηση αρχικά και μια πιο ολοκληρωμένη στο "Since You've Gone", οι Ambulance μια επίσης γλυκόπικρη, αλλά απλώς ευχάριστη soft rock σύνθεση στο "209" και εναρμονίζονται στο δεύτερο ("Evelyn") με την γλυκιά 60s pop που λειτουργεί σαν βασική πηγή έμπνευσης σε πολλά από τα group εδώ. Οι δε Starlet βασίζονται σε μια απλή πιάνο γραμμή για να γράψουν ένα ακόμα από τα καλά ποπ τους τραγούδια στο "Late March". Δυστυχώς το δεύτερο ("I Want A Girl For My Birthday") δεν στέκεται στα ίδια ύψη.
Συνολικά έχουμε πολλά αξιόλογα κομμάτια που δικαιολογούν απόλυτα την αγορά της παρούσας συλλογής. Εμφανείς ως υπερβολικά εμφανείς βέβαια οι επιρροές, που ξεκινούν από τον Neil Young, τους Smiths και καταλήγουν στον Burt Bacharach, τον Tim Hardin και τους Pastels, με μια μικρή προσθήκη soft emo pop. Αξίζει πραγματικά να στηρίξει κανείς αυτά τα νέα ονόματα που δημιουργούν μουσική γεμάτη γλυκόπικρη φθινοπωρινή ποπ ομορφιά. Δεν είναι βέβαια δύσκολο να αποτύχεις και σε μια συλλογή που συγκεντρώνει τα δυνατά κομμάτια της φρέσκιας γενιάς μιας πολύ καλής σκηνής -καλά κρυμμένης στον ευρωπαϊκό βορρά.
