Έχοντας κάνει σαφέστατα βήματα προόδου από το ντεμπούτο τους album για την Sub Pop με τίτλο “Up High In The Night”, το οποίο ενάμισι χρόνο ακριβώς πριν χαρακτήριζα μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του Avopolis ως «ανώδυνο, προβλέψιμο και σίγουρα μέτριο», οι Arlo παρουσιάζουν το “Stab The Unstoppable Hero” και κερδίζουν αρκετούς πόντους στην φανταστική μαγική κλίμακα, πάνω στην οποία τοποθετούμε τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που μας απασχολούν.
Όχι και πολύ βέβαια. Εκεί κοντά βρίσκονται, στο γνώριμο radio-friendly ήχο των Vines και των Foo Fighters, και εάν αυτοί, ειδικά οι πρώτοι, μπορούν να γνωρίζουν τέτοια κριτική και εμπορική αναγνώριση και σπρώξιμο από την δισκογραφική τους εταιρία, γιατί όχι και Arlo. Άλλωστε, οι προθέσεις του κουαρτέτο από το Los Angeles γίνονται αντιληπτές από νωρίς. Εμπορική και ευκολοχώνευτικη κιθαριστική pop/rock με πολλά σημεία αναφοράς, από τον emo/power pop ήχο των Weezer, οι Nirvana βέβαια εικόνισμα, έως τους Pixies και τους Teenage Fanclub.
Και εάν το καλύτερο track του album, το ξέφρενο “Runaround” που έχει όλα τα φόντα να γίνει το δικό τους “Get Free”, αλλά δυστυχώς για αυτούς άλλο και η Sub Pop και άλλο η EMI, θυμίζει κάπου το “My Sharona”, ή ακόμα καλύτερα πρώιμους Beatles εάν είχαν μπει στο studio με τον Steve Albini, από την άλλη το “Culture” μοιάζει να βγήκε από το βιβλίο συνταγών του J.Mascis. Τα προηγούμενα είναι τιμητικά, όχι προσβολές, για να μην ξεχνιόμαστε.
Δεν προσφέρουν τίποτα καινούργιο, όμως γιατί να ζητάμε να κάνουν κάτι τέτοιο μία μπάντα σαν τους Arlo; Το “Stab The Unstoppable Hero” Θα το ακούσετε ευχάριστα, ίσως να το βαρεθείτε γρήγορα βέβαια, αλλά όταν κάποια στιγμή επιστρέψετε σε αυτό, ή εάν κάποιος καλός dj αποφασίσει να παίξει σχεδόν οποιοδήποτε κομμάτι του album, στην χειρότερη περίπτωση θα κουνήσετε ρυθμικά το κεφάλι σας, χαμογελόντας, και στο τσακίρ κέφι, θα χοροπηδάτε ως την οροφή.
