Γλυκά μελαγχολικός μας επιστρέφει ο εκλεκτικός και εκκεντρικός Σουηδός Jay Jay Johanson και αρκετά διαφορετικός, όχι μόνο εμφανισιακά, λίγο χάλια έγινε με αυτό το εξωγήινο στυλάκι, να σας πω την αλήθεια, αλλά και στο μουσικό μέρος της περσόνας του, αυτή που κυρίως μας ενδιαφέρει άλλωστε.
Σε αντίθεση λοιπόν με την προηγούμενη δουλειά του, το πολύ καλό “Poison”, για το “Antenna”, ο Jay Jay αφήνει στην άκρη την λογική της πλήρους παραδοσιακής μπάντας, και παραδίδεται σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια με συνεργάτες τους σπουδαίους post dance electro φετιχιστές Funkstorung, δηλαδή τον Γερμανό Michael Fakesch και τον Ιταλό Chris De Luca, ενώ σε μερικά κομμάτια, και όχι τυχαία, τα πιο ραδιοφωνικά και pop, “On The Radio” και “Déjà vu” την παραγωγή έχει αναλάβει ο Σουηδός Martin Landquist, γνωστός και ως Naid, ο άνθρωπος που ήταν και υπεύθυνος για την επιστροφή στην δισκογραφία των Α-ha.
O μινιμαλιστικός electro funk ήχος όμως των Funkstorung είναι αυτός που κατευθύνει, και ο Σουηδός crooner ακολουθεί, προσθέτοντας τα χαρακτηριστικά του βιολιά και πνευστά, μα κυρίως την φωνή του και τους στίχους του, οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο, προέρχονται από το προσωπικό του ημερολόγιο. Τραγούδια αγάπης, κυρίως χαμένης, και προσωπικές εμπειρίες ερμηνευμένα από τον Johanson, τα οποία πολλές φορές μέσα στο μουσικό περιβάλλον στο οποίο ζουν, παραπέμπουν σε νεορομαντικές περιόδους, ενώ μία συγγένεια με το “Exciter” των Depeche Mode είναι παραπάνω από εμφανής κάποιες στιγμές. Βέβαια, κάποιες στιγμές αδυναμίας και αμηχανίας υπάρχουν, εκεί κυρίως που τα bpm κατεβαίνουν.
Το “On The Radio” βέβαια, ανήκει στα singles της χρονιάς, αν και κοντεύουμε να πάθουμε ένα μικρό overdose, το “Déjà vu” μοιάζει σαν να βγήκε από μία χαμένη 80’s συλλογή, το “Automatic Lover” έχει όλα τα φόντα να γίνει ένα modern disco classic, ενώ έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, με την μεγαλύτερη δόση κιθαριστικών riffs τα οποία συγκρούονται με το σκληρό electro των Funkstorung, έχει συμπεριληφθεί ως «κρυφό εντέκατο κομμάτι», (πιθανός τίτλος “I might as well continue”;).
