Μετά το χωρισμό των δρόμων τους με τον Darren Emerson που αποφάσισε να επικεντρωθεί στις δραστηριότητες του label του, αλλά και στην DJ καριέρα του, οι Karl Hyde και Rick Smith φαίνεται ότι το έβαλαν πείσμα να αποδείξουν ότι "μπορούν" εξίσου καλά και χωρίς εκείνον. Η αλήθεια είναι ότι στο "Hundred Days Off" δεν διαπιστώνουμε ηχητικά την απουσία -οπότε αφού ο πρώτος στόχος επετεύχθη πάμε να δούμε αν έγινε το ίδιο και με τον κυριότερο, αυτόν που μας ενδιαφέρει δηλαδή, την συνολική ποιότητα του album.
Το πρώτο single, "Two Months Off", είναι και το κορυφαίο όχι μόνο του album, αλλά ίσως και της καριέρας τους. Τύχη και κατάρα αυτό, καθώς παρότι τα υπόλοιπα κινούνται σε καλό επίπεδο, το προαναφερόμενο ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα και αναγκαστικά τα υποβιβάζει.
Το downbeat "Trim", με slide κιθάρες κι ένα breakbeat-οειδές country-blues κομμάτι είναι επίσης μια ενδιαφέρουσα στιγμή, όπως και το "Mo Move", στο "Sola Sistim" μπαίνουν στα χωράφια των Massive Attack με όχι ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ το "Dinosaur Adventure 3D" είναι η hard techno στιγμή τους, για τους fans του "Born Slippy".
Σημειώνουμε τα γυναικεία φωνητικά του "Little Speaker" (θυμίζουν το κάπως "Little Fluffy Clouds" των Orb), αλλά και το post-rock-ειδές "Ess Gee", για να κάνουμε τη διαπίστωση ότι οι ιδέες υπάρχουν σε ικανοποιητικό βαθμό, εμπλουτίζοντας τη standard φόρμουλα.
Γενικά το Hundred Days Off είναι ένα άλλοτε upbeat, άλλοτε υπνωτικό album με deep bass ήχους, percussion και τα απόμακρα echoing φωνητικά - σήμα κατατεθέν να δένουν με τον dark θόρυβο που διαπερνά το δίσκο. Όπως πάντα, στόχος των Underworld είναι να παίξουν σε φόρμες, αλλά μόνο στα βασικά τους στοιχεία, αφού και πάλι προσπερνουν τα house/techno στερεότυπα.
