Ένα από τα πιο ιδιαίτερα βρετανικά groups οι, εκ Leeds, Dakota Suite, εδώ και χρόνια συνεχίζουν μία δύσκολη καλλιτεχνική πορεία, αποστασιοποιημένοι απόλυτα από τις μικρές τάσεις της κάθε εποχής, και σταθερά συνειδητά απομακρυσμένοι από μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες, προτιμώντας την ελευθερία που προσφέρουν οι ανεξάρτητες, όπωςσυμβαίνει και στην περίπτωση του “The Way I Am Sick” με την γνωριμή μας Γερμανική Glitterhouse.
Μπορεί να φαντάζει περίεργο, αλλά το “The Way I Am Sick” ξεκίνησε και τελικά δημιουργήθηκε ως η μουσική αναπαράσταση και ηχητική ανάπλαση της ατμόσφαιρας και των συναισθημάτων που ενέπνευσε στην ψυχή του ηγέτη των Dakota Suite, Chris Hooson, ενός ομότιτλου ποιήματος που στάλθηκε στον Hooson, από κάποιον Elliot Sturdy.
To δεύτερο λοιπόν απόλυτα instrumental album των Dakota Suite, ύστερα από το “Navigator’sYard”, ξεκινάει με αφετηρία, αλλά και κεντρικό σημείο, την ομότιτλη σύνθεση, η οποία αναπτύσσεται πλήρως μέσα σε 13 λεπτά, πιστή στo σκοτεινό, ατμοσφαιρικά μεγαλειώδες μουσικό είδος που υπηρετούν, μία κλασσικογεννή μουσική δωματίου, βασισμένη στο πιάνο, και στα έγχορδα. Η ιδαίτερη περίπτωση ανθρώπου που είναι ο Chris Hooson. - o οποίος το 1995, όπως έχει η μυθολογία, έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, δένοντας τον εαυτό του στο κρεβάτι, και προσπαθώντας να πιέσει τον εαυτό του να πεθάνει, να χάσει αυτόβουλα την επιθυμία να ζει! – καταφέρνει συνολικά να ηχογραφήσει μέσα σε μία εκκλησία εννιά συνθέσεις με 20 μουσικούς, σε έγχορδα κυρίως, αλλά και με το εκκλησιαστικό όργανο να προσδίδει κάτι ξεχωριστό, από τις οποίες όμως δυστυχώς δεν αναπτύσσονται ως ιδέες όσο θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το “The Way I Am Sick” κυκλοφορεί μαζί και με ένα δεύτερο cd, στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί δέκα instrumental συνθέσεις από παρελθούσες κυκλοφορίες των Dakota Suite, στο ίδιο ύφος της όμορφης μουσικής δωματίου που χαρακτηρίζει την ιδιόμορφη παρέα του ταλαντούχου Chris Hooson.
