"It's 'La Cosa Nostra', someone close approach ya
They'll toast ya gopher, bread loaf ya chaffeur
Hold coke, they raise up and snort
Blaze up ya forts; Jay, Puff, Shyne cases distort
Midnight pitched fights, another victim"
Δύο χρόνια μετά το "S.D.E. (Sports, Drugs and Entertainment)" ο 24χρονος νεϋορκέζος rapper επανέρχεται με ένα 'καυτό' τρίτο album, ίσως βέβαια μόνο στην επιφάνεια. Πίσω από το συρφετό από samples που μαζεύει χωρίς οικονομία, πίσω από τις απειλές, τη βία, τα ναρκωτικά, τις ιστορίες του δρόμου, κρύβεται από τη μία ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο φτιάχνει τις ρίμες και τις ρίχνει με μανία, αλλά και η απουσία ιστοριών πραγματικού ενδιαφέροντος.
Αν και το humour του θυμίζει σε πολλές περιπτώσεις αυτό του Eminem, αν και οι αναφορές στις συναισθηματικές εκρήξεις των Wu-Tang Clan τον κάνουν συμπαθητικό, το θέμα street life μοιάζει να εξαντλείται για τον ίδιο νοηματικά σε ένα μικρό δείγμα του Come Home With Me. Στο υπόλοιπο ισορροπεί στα βαρετά standards του είδους.
Το πρώτο single "Oh Boy", το "The ROC (Just Fire)", το "Daydreaming", αλλά και το "Welcome to New York City" αποτελούν τέσσερα κομμάτια για τα οποία μπορεί να είναι (σχετικά) υπερήφανος. Τα υπόλοιπα όμως, ως ιδέες βρίσκονται πιο κάτω και από τις προηγούμενές του δουλειές και ειδικά στο δεύτερο μέρος του album αναπόφευκτα έρχεται η κούραση.
