Οι The Heads, χρόνια τώρα, μπορεί με τo artwork των εξωφύλλων των albums τους να προκαλούν την εντύπωση ότι πρόκειται για μία μπάντα απόλυτα πιστά αφοσιωμένη στον απαρχαιωμένο, ας μου επιστραπεί, ψυχεδελικό ήχο των 60’s, όμως η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική.
Για να πάρετε μία ιδέα της μουσικής κατεύθυνσης που ακολουθούν οι, εκ του Bristol ορμώμενοι, The Heads, αρκεί να αναφέρουμε δύο από τα groups, για τα οποία άνοιγαν πρόσφατα τις συναυλίες, τους …And You Will Know Us By The Trail of Dead και τους Acid Mother Temple. Στα οχτώ tracks λοιπόν που πλησιάζουν στο σύνολο τα 70 λεπτά, οι The Heads προσφέρουν απλόχερα ένα πραγματικό feedback παραλήρημα, κινούμενοι στα όρια του λεγόμενου white noise, του σκοτεινού garage punk, του krautrock των πατέρων, και μιας εκκεντρικής ψυχεδέλιας όλα δεμένα μεταξύ τους με απόκοσμα samples, και ηχητικά αποκόμματα του παρελθόντος.
Ενώ λοιπον τα αλληλένδετα “VBM” και “Canlike” ακούγονται σαν το χαμένο 10λεπτο του “Source, Tags & Codes” των …Trail of Dead, το υπόλοιπο “Under Sided” μπορεί να χαρακτηριστεί ως η αγγλική απάντηση στις σκληρές, εξ Αμερικής, κιθάρες, των stoner rockers, με άποψη ξεχωριστή και αρκετά πειραματική.
Οι φυσαρμόνικες μπλέκονται με ξέφρενα drum solos, σε ταχύτητα πιο γρήγορα και από τον αντιπαθέστατο Schumacher στην ευθεία, ο οποίος ύστερα από πολλές περιπέτειες, σε μία καθοριστική, τελευταία, στροφή, ξεφεύγει από την πίστα, δεν χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου όμως, το κάνει επίτηδες, σκοτώνει πέντε κριτές, και καταλήγει να οδηγεί με σιγουριά και χαλαρότητα πάνω από τα γαλάζια νερά της θάλασσας που απλώνεται μπροστά από το βασίλειο των Μονεγάσκων, και της οποίας θάλασσας ο παφλασμός των κυμάτων φτάνει στα αυτιά μας, αναμεμειγμένος με την βοή των, ξέρω εγώ, πόσων άλογων της κόκκινης Ferrari.
