Πρέπει να ψάξεις πολύ στον κατάλογο των κυκλοφοριών της Warp για να βρεις έναν κακό δίσκο. Να κάτι που δεν συμβαίνει και με πολλές δισκογραφικές εταιρίες στην εποχή μας, ιδιαίτερα με όσες έχουν κλείσει ήδη μια δεκαετία παρουσίας όπως συμβαίνει με την Warp. Επιλεκτική στις κυκλοφορίες της, με συχνές ανανεώσεις αλλά και σταθερά ονόματα, μας προμηθεύει κάθε χρόνο με δίσκους που συχνά καταλήγουν στα καλύτερα της χρονιάς. Το Sketchbook του Req μπορεί να μην φιλοδοξεί κάτι τέτοιο, αλλά μια θέση στη δισκοθήκη μας τη διεκδικεί με καλές αξιώσεις.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Req δεν είναι παρά ένας νεαρός προερχόμενος από το Brighton με χόμπι όπως το graffiti (προφανώς επιμελήθηκε ο ίδιος το εξώφυλλο), η μίξη παλιών hip hop δίσκων και συνεπώς η δημιουργία ηλεκτρονικής μουσικής στο homemade στούντιο του. Έχει κυκλοφορήσει ήδη δυο δίσκους κάτω από το label της Skint, το οποίο μάλλον δεν μπορούσε να φιλοξενήσει για πολύ την λιτή και lo-fi εκδοχή της μουσικής του.
Η τρίτη του κυκλοφορία είναι το Sketchbook, στην πιο φιλόξενη από ότι δείχνουν τα πράγματα για αυτόν Warp. Στα 67 λεπτά του Sketchbook ο Req κάνει αυτό ακριβώς που θα περιμέναμε διαβάζοντας τον τίτλο και βλέποντας το εξώφυλλο: Καταγράφει με απλό και αβίαστο τρόπο της ιδέες του, οι οποίες παραθέτονται σε μικρά και φαινομενικά ασύνδετα κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής, ένα κολάζ ambient ήχων, μελωδικών γραμμών, υπόκωφων ήχων και διάσπαρτων ελαφρών hip hop beats.
Ο τρόπος που αφήνει έτσι διάσπαρτα τα μουσικά μέρη, χωρίς να ανησυχεί και πολύ για τη δομή των κομματιών, στην αρχή σε ξενίζει αλλά μετά από μερικές ακροάσεις αυτή η αίσθηση του αυθόρμητου και του μη γραμμικού σε συνεπαίρνει. Επιπλέον το Sketchbook δεν είναι σε καμιά περίπτωση προχειροφτιαγμένο ακόμα και αν μερικές φορές ηθελημένα δείχνει έτσι.
Το Sketchbook είναι από τους δίσκους αυτούς που οφείλεις να τους κρίνεις στο σύνολο, χωρίς να χρειαστεί να περάσεις το κάθε track από το μικροσκόπιο. Η ατμόσφαιρα του σε στιγμές γίνεται λίγο σκοτεινή (ειδικά σε μια στροφή προς το τέλος στα Java Bytes και Love Ache), σε άλλες τα συναισθήματα είναι πιο trippy και χαλαρωτικά (3 of 4, Wasp Zither) και άλλοτε ο ρυθμός παίρνει ελαφρώς τα ηνία (Upstairs, I Seek). Αυτό που μένει πάντα όμως, είναι η τελική εντύπωση που σε κάθε περίπτωση κρίνεται θετική.
