Ίσως σημείο των καιρών, καλοπρογραμματισμένο, στρογυλλοποιημένο. Πλαστικό όπως ένα hamburger στα McDonalds. Όσο μια κομεντί του Χόλιγουντ. A New Day Has Come. Όχι για τη μουσική προφανώς. Πέρασαν χρόνια από το "Falling Into You" και η λογική παραμένει η ίδια.
Μόνο που σε αντίθεση με τις άλλες μεγάλες star, η Celine είναι απίστευτα οργανωμένη, φροντίζει να έχει ειδικό team μόνο για να μας επισημαίνει ότι είναι πια μητέρα και να περνά από κάθε δελτίο ειδήσεων όλου του κόσμου. Μαθαίνουμε πόσο αγαπά τον άντρα και το παιδί της. Το ακούμε και στους στίχους. Το βλέπουμε και στις φωτογραφίες του cd... Και... πουλάει...
Όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν στην αμερικανική music show biz...
To βάρος στο όγδοο αγγλόφωνο album της και πάλι δόθηκε στις power μπαλλάντες, τις βαρυφορτωμένες ορχηστρικά, απόλυτες, ερωτικές, χιλιοακουσμένες, τις οποίες σώζουν μόνο τα αδιαμφισβήτητα φωνητικά προσόντα της. Φρόντισε να έχει τους κατάλληλους γι' αυτή τη δουλειά, ήτοι τους Καναδούς συνεργάτες της Aldo Nova, Corey Hart, Luc Plamondon, αλλά και πρώτης κατηγορίας παραγωγούς, όπως τον Robert John "Mutt" Lange (ο "κυριος" Shania Twain) και Walter Afanasieff (Mariah Carey).
Ξέφυγε όμως από το καθαρά μπαλλαντιέρικο φόντο, λίγο άγαρμπα. Εκτός από το συμπαθητικό εμπορικό χαουζάκι "Sorry for Love", έκανε μια μικρή κόπια των Destiny's Child, κατέφυγε προς πιο "rock" μονοπάτια στο "Ten Days" με αξιοσημείωτη αποτυχία, αλλά δεν παρέλειψε και την μοδάτη latin-pop στα "Aun Existe Amor" και "When the Wrong One Loves You Right".
Mε την ευχή μας λοιπόν. Περισσότερες πωλήσεις... Το μόνο που δεν ευχόμαστε είναι να ξανακούσουμε διασκευές σαν κι αυτές στο "At Last" (Etta James) και το κλασικό Nature Boy (Nat King Cole)... Παναγία βόηθα...
