Χωρίς το group των Mojave 3 (αν και ο drummer τους, Ian McCutcheon και ο keyboardίστας Alan Forrester, συμμετέχουν εδώ), αλλά και μακριά -στο σύνολο του album- από τα κύρια συστατικά της μουσικής τους, ο Neil Halstead κυκλοφορεί ένα σόλο album με φρέσκο γράψιμο, αρμονικά -με τα κατάλληλα effects- φωνητικά, την ακουστική κιθάρα ως βάση και την τρομπέτα, το τσέλο, τις ηλεκτρονικές πινελιές ως συμπληρώματα.
Απαλή, ονειρική, poppy, μελαγχολική, ακόμα και sad μουσική που προδίδει τα ερεθίσματά της. Ο Neil Halstead μπήκε στο studio μετά από χωρισμό και έμεινε εκεί, όντας και άστεγος, για δύο μήνες. Ύπνος, φαί, μελαγχολία, δημιουργία. Αρχικά για το επόμενο album των Mojave 3, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι η υπόθεση ήταν 100% προσωπική. Πως να μοιραστεί οτιδήποτε από αυτό που έχει στο μυαλό του πριν αυτό σχηματοποιηθεί στ' αυτιά του. Πως να μην βγει, από ένα τόσο ταλαντούχο τραγουδοποιό ειδικά, ένα album σπάνιας ομορφιάς που κάποιες στιγμές φέρνει στο μυαλό τους Simon & Garfunkel, τον Nick Drake, τον Tim Buckley, τους Belle & Sebatstian και τους μεγάλους σύγχρονους αμερικανούς τραγουδοποιούς, όπως τον Elliott Smith...
Το 'Seasons' ανοίγει απλά και δυνατά, με αναλογικά keyboard από το συνεργάτη Nick Holton, το επίσης καθηλωτικό 'Two Stones In My Pocket' χτίζεται γύρω από μια ακουστική κιθάρα και μερικές στακάτο πιάνο γραμμές στις οποίες παραμορφωμένα φωνητικά εκστομίζουν παραμυθένιους στίχους του τύπου: "Watch the planes fly overhead / you could catch them if you try". Παρ' όλ' αυτά έχουμε να κάνουμε με ένα μελαγχολικό album, απ' όπου η μόνη ευφορία προέρχεται από τη γλυκιά νοσταλγία. Οι αναμνήσεις πονούν και απαλύνουν τον πόνο του τραγουδοποιού. Ενίοτε και το χιούμορ με το οποίο αντιμετωπίζει κάποιες ιστορίες / καταστάσεις.
Το 'Driving With Bert', που ακολουθεί, θυμίζει έντονα Mojave 3, με την τρομπέτα, και το glockenspiel να χρωματίζουν τις εναλλαγές ρυθμού, στο 'Hi-Lo And Inbetween' κυριαρχεί η ηρεμία του πιάνου, της κιθάρας και του μπάσου, ενώ υπάρχει και ο υπέροχος στίχος: "One day it just snowed I guess / and they closed the roads into your heart"...
Στο 'See You On Rooftops' έρχεται κοντά σε ότι γνωρίζαμε από την εποχή των Slowdive, στο 'Sleeping On Roads' συναγωνίζεται τις κορυφαίες στιγμές της alt-country, το 'I Dreamed I Saw Soldiers' θα το λατρέψουν οι fans των Belle and Sebastian, ενώ το Dylanικό 'High Hopes' κλείνει με έναν ευδιάκριτο οπτιμισμό για "κάποιον καλό που θα μείνει"...
Το "Sleeping On Roads" είναι βαθιά προσωπικό, εσωστρεφές, ντελικάτο, αγαπησιάρικο, μελαγχολικό, νοσταλγικό. Με συναισθήματα και σκέψεις βαθιά ριζωμένα σε κάθε bit ή αυλάκι του... Eνα ακόμα μικρό στολιδάκι για τη δισκοθήκη μας...
