Σαν ενωμένη κολλεκτίβα το άστρο των Wu-Tang Clan ουσιαστικά μια μόνο φορά έλαμψε δυνατά: Στο ντεμπούτο τους "Enter the Wu-Tang (36 Chambers)". Στο άχρωμο, με συνεκτικό και προβλέψιμο "Wu-Tang Forever" τα έκαναν θάλασσα και στο "The W" τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, χωρίς βέβαια να προσεγγίζουν την δύναμη (μεταφορικά και κυριολεκτικά) του ντεμπούτου τους.
Στο "Iron Flag" μοιάζουν, για πρώτη φορά, να έρχονται πολύ κοντά στο πάθος, την underground ένταση, τις εικόνες, την έμπνευση της πρώτης τους δισκογραφικής προσπάθειας, και είναι ο πρόσφατος πόλεμος ένα στοιχείο που τους ενώνει και τους πορώνει. Είναι η αφορμή και η έμπνευσή τους, ξεκινώντας με άμεσες αναφορές: Κατά τη διάρκεια του 'Rules', ο Ghostface Killah απειλεί να ρίξει τα αεροπλάνα που κινούνται ύποπτα... "Who the fuck knocked our buildings down? Who the man behind the World Trade massacre? Step up now!", φωνάζει... Και καταλήγει: "Mr Bush sit down, we're in charge of the war"!
Στην παραγωγή ο RZA βρίσκεται σε κέφια (αναλαμβάνει και πάλι την παραγωγή, αλλά από ένα κομμάτι έχουν συνεισφέρει και οι Trackmasters και Nick Loftin), αν και δεν αποφεύγει κι αυτός τα γνώριμα κόλπα του. Έχει ττις αγάπες του: Τα παλια soul riffs, το σαξόφωνο, ακόμα και sitars, ενώ εκλεκτικοί R&B και jazz ήχοι, με συνεχή ηχητικά εφέ, προσθέτουν το απαραίτητο σκοτεινό χρώμα, ενίοτε υπνωτικό, αλλά και αρκετά κλειστοφοβικό. Δεν λείπουν τα κλασικά Wu κομμάτια ('Babies', 'One Of These Days', 'Iron Flag') και το old-school funk ('Pinky Ring', 'Soul Power (Black Jungle)').
Πρωταγωνιστής "επί σκηνής"; Ο Ghostface, χωρίς να υστερούν οι υπόλοιποι. Όπου παίρνει τα ηνία, βάζει κυριολεκτικά φωτιά. Μεγάλος αδικημένος (;) ο guest Flavour Flav. Συμμετέχει σε ένα πολύ καλό album των διαδόχων του, αλλά ουσιαστικά στο πιο αδύναμο κομμάτι... Ειρωνεία...
Welcome to their world, λοιπόν, με original διάθεση και ένα ηχητικό background να σε τοποθετεί μέσα στον πανικό των διαδεχόμενων εικόνων και καταστάσεων. Πουτάνες, ναρκωτικά, τυχερά παιχνίδια, διεφθαρμένα όργανα της τάξεως, διεφθαρμένο σύστημα γενικά... Το χάος υπαρκτό. Η βία των δρόμων είναι εκεί. Δεν προσποιούνται με δήθεν καταστάσεις, κοινότυπες περιγραφές. Αυτή είναι οι διαφορά με τους μιμητές τους.
Ας αναφέρουμε, εδώ, ότι είναι και το πρώτο τους album που ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη από το ντεμπούτο τους, το 1993. Όχι τυχαία...
