Hχογραφημένο κατά τη διάρκεια της περιοδείας Fragility 2.0, το 2000, το And All That Could Have Been μαζεύει μερικά από τα καλύτερά τους κομμάτια, για πρώτη φορά σε ζωντανές εκτελέσεις. Φημισμένη για τα live της είναι η μπάντα του Trent Reznor, live όπου γίνεται της κακομοίρας, ασέλεγειες στον εξοπλισμό και η ενέργεια και ο ιδρώτας είναι τα καταλυτικά στοιχεία τους.
Το "And All That Could Have Been", δυστυχώς, δεν μας επιτρέπει να τα διαπιστώσουμε με τα αυτιά μας (ίσως στην DVD έκδοση, τα συμπεράσματα είναι διαφορετικά). Η μπάντα παίζει χιτάκια σαν τα "Closer" και "Hurt", βαθιά και απόμακρα ατμοσφαιρικά ταξίδια ("The Great Below"), με κυρίαρχο το Fragile (The Frail, The Wretched, The Day the World Went Away κ.α.), χωρίς να παραλείπει βέβαια και αγαπημένα από τα Downward Spiral και Pretty Hate Machine.
Το αποκαλυπτικό, τρομακτικό, insustrial goth rock τους, όπου η αγάπη και το μίσος μπερδεύονται, μαζί και τα συναισθήματα, μαζί και οι αισθήσεις, με την ενέργεια να είναι η μόνη σταθερή δύναμη, είναι εδώ, μαζί και η απόμακρη περσόνα του Trent Reznor. Ίσως όμως κάπου εδώ να βρίσκεται και το πρόβλημα. Ο Trent παίζει το ρόλο του, αλλά δεν δείχνει να ενώνεται με το κοινό, η μπάντα σφίζει από ενέργεια, αλλά και απο επαγγελματισμό. Γεγονός, από μόνο του, όχι κακό (κάθε, άλλο, καλό είναι), αρκεί να συνοδεύεται με τις απαραίτητες δόσεις από φαντασία.
Ο Reznor και η μπάντα, όμως, δείχνουν να παίζουν μια θεατρική παράσταση ενός θιάσου που παίζει για τρίτο σερί χρόνο το ίδιο έργο. Παίζουν όσο το δυνατόν πιο πιστά, υπάρχει στείρα πειθαρχία, μαζί με την ενεργητικότητα. Το κοινό βρίσκεται μακριά. Είναι αποδέκτης μόνο. Κυρίως: Δεν υπάρχουν αισθητές διαφορές με τις studio εκδόσεις.
Το And All That Could Have Been απευθύνεται, λοιπόν, στους die-hard fans. Αυτούς θα τους ικανοποιήσει με το παραπάνω. Η deluxe edition μάλιστα αναμένεται να αποτελέσει φετίχ των, με την προσοχή και την καλαισθησία με την οποία έχει φτιαχτεί (τέλειο design με 24 σελίδες βιβλιαράκι, με καλαίσθητο box), αλλά και τα επιπλέον "δώρα" που περιέχει: Ενα bonus cd με εννιά κομμάτια που δείχνουν την εύθραυστη πλευρά του Reznor: Όμορφες, χαμηλόφωνες ακουστικές εκδόσεις των Something I Can Never Have, The Fragile, The Becoming και The Day The World Went Away, instrumentals, αλλά και ένα νέο -όχι κάτι το ιδιαίτερο- κομμάτι, το "And All That Could Have Been", που δίνει και τον τίτλο του στο album.
