Η γέννηση ενός side-project γίνεται συνήθως όταν ο καλλιτέχνης που το πραγματοποιεί, νιώθει την ανάγκη για μία προσωρινή στροφή και απασχόληση με κάτι διαφορετικό από το αναμενόμενο. Κάτι ανάλογο έχουμε και στην περίπτωση των A Camp, το καινούργιο συγκρότημα της Nina Persson, η οποία πήρε άδεια από τους Cardigans και βάλθηκε να μας εντυπωσιάσει με μελωδίες και ενορχηστρώσεις που ούτε καν τις φανταζόμαστε.
Το ευτύχημα είναι ότι η κυκλοφορία των A Camp, δεν απευθύνεται στους φανς των Cardigans και μέσα στο δίσκο συναντούμε τόσο δυνατές στιγμές που καλώς εχόντων των πραγμάτων, το side-project σε μερικά χρόνια θα είναι οι Cardigans και ουχί οι A Camp. Μέχρι τότε όμως έχουμε καιρό. Μέχρι τότε θα απολαύσουμε το πρώτο πόνημα της δεσποινίδος Persson, η οποία επιχειρεί βαθιά βουτιά στις τάξεις του indie-pop-country λήμματος.
Για το κατά πόσο ταιριάζει τούτο το genre στη Νina, το διαπιστώσαμε όταν ακούσαμε τη συνεισφορά της στο τελευταίο δίσκο των Sparklehorse στα τραγούδια Gold Day και Apple Bed. Το δέσιμο με τη φωνή του Linkous και τη lo-fi παραγωγή του ιδιού ήταν ιδανικό και βασιζόμενη σε αυτό, η Persson ζήτησε από τον ηγέτη των Sparklehorse τη συνεισφορά του τόσο στην παραγωγή του A Camp όσο και στη συγγραφή ενός τραγουδιού. Ο Linkous δέχτηκε – προς χαρά μας – και τελικά αυτός είναι και ο λόγος που το Α Camp ακούγεται τόσο όμορφο και μελωδικό.
Τα τραγούδια είναι πότε καταπληκτικά και πότε αδιάφορα, γεγονός πλήρως δικαιολογημένο για ντεμπούτο δίσκο μιας τραγουδίστριας που άθελα της έχει βολευτεί τόσα χρόνια στα εύπευτα ποπ εμπορικά τραγουδάκια της σειράς. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ακούει στο όνομα “Algebra” και είναι γραμμένο αποκλειστικά από την Persson, στοιχείο το οποίο την ανεβάζει στην εκτιμήση μας όσο ποτέ άλλοτε. Το “Frequent Flyer” που ξεκινά το δίσκο είναι πανέμορφο και στο στίχο “Cause I’m a frequent flyer/ Notorious liar” νιώθουμε για πρώτη φορά ότι αυτή η κυκλοφορία έχει κάτι ξεχωριστό.
Τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου είναι γραμμένα από την ίδια την Persson μαζί με τους φίλους της Niclas Frisk και Nathan Larson (Shudder To Think). Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι συνεργασία του Linkous και της Persson και ονομάζεται Εlephant. Είναι ακριβώς ότι μπορείτε να φανταστείτε και θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο It’s A Wonderful Life. Τέλος, μία διασκευή στο “Rock’n’roll Ghost” του Paul Westerberg κλείνει την άτυπη λίστα με τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου που αναφέραμε.
Συμπέρασμα. Ορισμένοι άνθρωποι κρύβουν πολλά περισσότερα από αυτά που φανταζόμαστε. Οι κατάλληλες συνεργασίες και η απαραίτητη υπομονή είναι σπάνιες αρετές και τελικά πάντα ανταμοίβονται αδρά. Μπορεί οι Cardigans να θεωρούνται και ίσως να είναι ένα αδιάφορο ποπ συγκρότημα, αλλά οι A Camp σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέτοιοι. Αντίθετα, ο χρόνος είναι με το μέρος τους και με την αγοραστική μας κίνηση είναι πολύ εύκολο να υποδείξουμε στη Νina Persson, ποιούς θέλουμε να ξανακούσουμε και ποιούς όχι.
