Δεκαπέντε χρόνια και έξι albums με το θρυλικό group του, τους Verlaines, κουβαλάει στην πλάτη του ο Νεοζηλανδός Graeme Downes και φέτος ήρθε η ώρα για να κυκλοφορήσει την πρώτη solo δισκογραφική του δουλειά. Ο κύριος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Otago της πατρίδας του, έγραψε και ηχογράφησε το “Hammers and Anvils” μόνος του, σε μία περίοδο τεσσάρων ετών, και το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι τον Downes με μία κιθάρα μπροστά στο υπολογιστή να καταγράφει τις διάφορες ιδέες του, να τις περιεργάζεται με τις ώρες, να σκαλίζει σχολαστικά την κάθε λεπτομέρεια, έτσι ώστε να βγάλει το τέλειο συνθετικό αποτέλεσμα που θα έκανε υπερήφανους τους μαθητές του στο τμήμα Rock Music του πανεπιστημίου.
Αυτό που κατάφερε ο Downes είναι να μας παρουσιάσει ένα album λίγο διαφορετικό από αυτά που μας είχε συνηθίσει με τα καμάρια της Flying Nun, τους Verlaines, περνώντας μέσα από μία σειρά διαφορετικές μουσικές φόρμες από μελωδικότατες μπαλάντες σε βρώμικο rock ήχο περασμένο μέσα από sequencers, και από vaudeville jazzy στιγμές σε ακουστικά διαμαντάκια στιχουργικής.
Παίζοντας όλα τα όργανα μόνος του, μεταξύ των οποίων και τρομπέτες και κλαρινέτα, και ηχογραφώντας φωνητικά σε διάφορες τονικότητες, χρησιμοποίησε τις τεχνολογικές δυνατότητες των studios, τα sequencers και τα samplers, έτσι ώστε να δέσει τα διαφορετικά μουσικά όργανα αλλά και τα φωνητικά παρουσιάζοντας ένα πολυμορφικό και πολυεπίπεδο μουσικά album, το οποίο ακούγεται γνώριμο αλλά και πρωτότυπο, την ίδια στιγμή.
To “Hammers and Anvils” δεν είναι από τα albums που μπορεί κάποιος ανυποψίαστος να αγαπήσει με το πρώτο άκουσμα. Όμως εάν κάνει τον κόπο να εισχωρήσει στο βάθος των μελωδιών και την αρτιότητα της σχέσης μουσικής και στίχων θα κερδίσει ένα album διαμαντάκι, το οποίο όμως δυστυχώς θα μείνει θαμένο για την μεγάλη πλειοψηφία.
