Μπορεί οι Godspeed You Black Emperor! να μην κυκλοφόρησαν δίσκο φέτος, αλλά τα μέλη τους δεν έμειναν στην απραξία και συμμετέχοντας σε διάφορα side-projects κάλυψαν και με το παραπάνω το κενό. Μάλιστα ενώ στην περίπτωση των Silver Mt. Zion ήμασταν προετοιμασμένοι για το τι να περιμένουμε, ήρθε η συνεύρεση 13 μουσικών από την γνώριμη σκηνή του Montreal (GYBE, Exhaust, Fly Pan Am, Hanged Up), που με το ντεμπούτο τους κάτω από το όνομα Set fire to flames μας προξένησαν το πιο ευχάριστο ξάφνιασμα της φετινής χρονιάς.
Το Signs reign rebuilder κινείται κοντά στη μορφή των ενορχηστρώσεων των Godspeed, με πιο εσωστρεφές όμως χαρακτήρα όπου τη θέση των κιθαριστικών εκρήξεων των GYBE έχει πάρει ένα ακόμα πιο μουντό κινηματογραφικό κλίμα. Για άλλη μια φορά η ακρόαση ενός δίσκου είναι μια πραγματική εμπειρία...
Η πρώτη πλευρά του πρώτου εκ των δυο βινυλίων λειτουργεί ως η καλύτερη εισαγωγή στο κλίμα του Sings reign rebuilder. Ήχοι διάσπαρτοι, σαν μια συνομιλία που έχουν πιάσει τα όργανα μιας ορχήστρας λίγο πριν αρχίσει η παράσταση. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι τo Sings reign rebuilder είναι κατά βάση ένας ambient δίσκος, ένα ρέκβιεμ για τη σύγχρονη εποχή, μια φλόγα που σιγοκαίει στο κέντρο μιας καταιγίδας.
H δεύτερη πλευρά ξεκινά με τα λιτά ακόρντα μιας ακουστικής κιθάρας που στην πορεία συναντούν ένα πιάνο στην πιο μελαγχολική μελωδία που νομίζεις ότι έχεις ακούσει ποτέ. Όταν μάλιστα μπαίνουν και τα βιολιά, ο ήχος γίνεται τόσο ανατριχιαστικός, τόσο αφόρητα όμορφος που χάνεσαι μέσα του. Το ταξίδι πλέον είναι χωρίς επιστροφή. Η βελόνα κυλάει πάνω στα μαγικά αυλάκια του βινυλίου, συναντώντας άλλοτε το θλιβερό ήχο ενός βιολιού, άλλοτε 2-3 ακόρντα μιας κιθάρας και άλλοτε υπόκωφους ήχους, θόρυβο ή απλά σιωπή.
Στην τρίτη πλευρά, οι ήχοι της πόλης μπλέκονται με τη μουσική και στα μάτια σου περνάνε οι θολές εικόνες ενός road film, σαν και αυτές που βρίσκονται στο artwork . Θα μπορούσε να ήταν το soundtrack ενός εφιαλτικού φιλμ, αλλά ποιος σκηνοθέτης θα μπορούσε να καταγράψει εικόνες ικανές να συνοδέψουν το τόσο υποβλητικό κλίμα που η μουσική δημιουργεί....
Το υπόκωφο βουητό στο ξεκίνημα της τελευταίας πλευράς σε ρίχνει πάλι στα πρόθυρα της κατάθλιψης... και ενώ προσπαθείς να κρατηθείς από τα ακόρντα της κιθάρας, το ουρλιαχτό του βιολιού σε ρίχνει πιο χαμηλά. Αισθάνεσαι την ανείπωτη εσωτερική ενέργεια, που τόσο καλά ελεγχόταν μέχρι τώρα, έτοιμη να ξεσπάσει. Τα drums και οι κιθάρες συγκρατιόνται με δυσκολία ενώ το βιολί κάνει σα δαιμονισμένο. Για λίγα λεπτά απογυμνώνεται εντελώς, αφήνοντας και εσένα με την αίσθηση της εγκατάλειψης. Ευτυχώς που έρχεται μια ξεκάθαρη μελωδική στροφή στο τέλος, καθοδηγούμενη από μια viola και ένα horn, να σου δώσει μια μικρή αναλαμπή ελπίδας, μια λάμψη στο βάθος του τούνελ.
Τελικά αυτή η παρέα από το παγωμένο Καναδά έχει αποφασίσει να κάνει κάτι παραπάνω από το να γράφει ζεστή μουσική. Έχει βαλθεί να μας αλλάξει τη ζωή....
