Στα πρώτα χρόνια της εξερεύνησης και χαρτογράφησης άγνωστων τοποθεσιών, οι πρωτοπόροι επιστήμονες, όταν έρχονταν αντιμέτωποι με άγνωστα θηρία ή με ανεξήγητες καταστάσεις, κάρφωναν μία ταμπέλα στο έδαφος και αποχωρούσαν με γοργά βηματάκια. Αυτή η ταμπέλα έγραφε : Here Be Monsters. Το ντεμπούτο LP του Ed Harcourt έχει και αυτό τέρατα, άλλοτε γνωστά άλλοτε όχι. Τέρατα που στοιχειώνουν τον τραγουδοποιό, τέρατα που μαγνητίζουν τους ακροατές και τέρατα που κρύβονται στις πιο βαθιές νότες αυτού του εντυπωσιακού δίσκου. Μην σας φοβίζουν όμως. Είναι ακίνδυνα.
Στις αρχές του τρέχοντος έτους, είχε πέσει στα χέρια μας η πρώτη απόπειρα ηχογράφησης 6 τραγουδιών από τον άγνωστο τότε Ed Harcourt. Είχαμε εντυπωσιαστεί άσχετα με την ακατέργαστη παραγωγή και έκτοτε αναμέναμε το επίσημο ντεμπούτο με ανυπομονησία. Το “Here Be Monsters” είναι πλέον εδώ με έντεκα τραγούδια, και ένα σύνολο όχι απλά αξιοπρεπές αλλά εκπληκτικό, αναλογιζόμενοι πάντα το νεαρό της ηλικίας του Βρετανού.
Δύο μόνο από τα τραγούδια του Maplewood, θα βρείτε μέσα στο Here Be Monsters. Και τα δύο είναι διπλοδουλεμένα και σαφώς καλύτερα. Τα υπόλοιπα 9 όμως δεν στερούνται καμίας έμπνευσης και ξεδιπλώνουν περίσσιο ταλέντο που σπάνια βλέπουμε. Στα πλάισια της αποφυγής παρεξηγήσεων, ο κύριος Ed Harcourt δεν ανήκει στο λεγόμενο New Acoustic Movement (βλέπε Τurin Brakes, Kings of Convenience κ.α.) και αυτό το δηλώνει κατηγορηματικά. Η βασική του θέση είναι αυτή μπροστά στο πιάνο και το κύριο μέλημα του είναι να προσδώσει τη μελαγχολία της συγγραφής του και στα υπόλοιπα όργανα που συμπληρώνουν το παζλ. Μιλώντας για μελαγχολία, είναι αναγκαίο να πούμε ότι το Here Be Monsters δεν θα σας δείξει τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Το πιο ζοφερό τραγούδι του δίσκου, το “Those Crimson Tears”, συγκινεί και καταβάλλει τον ακροατή ζητώντας συμπαράσταση. Οι στίχοι είναι μαγικοί και το κλίμα καταθλιπτικό σαν τον Βρετανικό καιρό. Οι επιρροές του Harcourt (Τom Waits, Randy Newman, Lou Reed) είναι από μόνες τους απόδειξη της δραματικής υφής του δίσκου, αλλά όχι αρκετές για να ορίσουν με ακρίβεια το ταλέντο του νέου αυτού τραγουδοποιού.
Tα επικά “Something In My Eye”, “God Protect Your Soul” και “She Fell Into My Arms” είναι τα τρία πρώτα τραγούδια του δίσκου. Εξαιρετικές στιγμές και τα τρία αμέσως δίνουν το στίγμα και στοιχειώνουν τον ακροατή, που στη συνέχεια καλείται να αντιμετωπίσει δυσκολότερες καταστάσεις. Και με αυτό εννοούμε το “Beneath the heart of darkness”. Το τελευταίο ξεπερνά τα εφτά λεπτά και τελειώνει με έναν εκκωφαντικό avant-garde θόρυβο που σύμφωνα με τον Harcourt αντιπροσωπεύει τους δυσβάσταχτους θορύβους ενός τερατώδους βραστήρα που είχαν στο υπόγειο του πατρικού σπιτιού τους. Επιπροσθέτως το συγκεκριμένο τραγούδι έχει ηχογραφηθεί υπό την πάντα μεγαλειώδη παραγωγή του Dave Fridmann. Στο “Wind Through The Trees”, ο Harcourt γίνεται ο άνεμος και προειδοποιεί την καλή του ότι δεν μπορεί να του φύγει, γιατί είναι ο άνεμος και θα την βρει παντού.
O Εd Harcourt έχει γράψει πάνω από 300 τραγούδια. Σύμφωνα λοιπόν με την απλή λογική έχει ήδη έτοιμο το επόμενο album του, ενώ είναι προφανής η πολυδιάστατη ευκαιρία για δεκάδες διαφορετικά τραγούδια σε κάθε συναυλία του. Το ταλέντο του είναι αρκετά μεγάλο για να προσδιοριστεί με λέξεις και η μουσική του αποκαλυπτική. Τιμήστε έναν ώριμο και φτασμένο τραγουδοποιό και ας είναι μόνο 23 χρονών ακόμα. Αν μη τι άλλο, το συγκεκριμένο νούμερο μόνο αισιόδοξο μπορεί να είναι για τα μελλοντικά ακουστικά θαύματα που θα βιώσουμε.
