Η ιδιαίτερη και ευδιάκριτη μουσική ταυτότητα του Jason Pierce δεσπόζει στην τέταρτη studio δουλειά του πετσοκομμένου πλέον συγκροτήματός του (αφού "έστειλε" τους υπόλοιπους, ξανασχηματίζοντας ουσιαστικά τη μπάντα), των Spiritualized.
Φαίνεται, όμως, ότι από το ντεμπούτο των Spiritualized, πίσω στα 1992, Lazer Guided Melodies, έχει δεν έχει περάσει μόνο χρόνος, αλλά έχουν γίνει αρκετές και συνεχείς ζυμώσεις σε ακούσματα, προτιμήσεις και προσέγγιση στην ούτως ή άλλως μοναδική ενορχηστρωτική δεξιότητά του. Οι space-rock εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ένα συμφωνικό rock πέπλο, πλέον, σκεπάζει τις ψυχεδελικές του αναζητήσεις. Με τα ύψη και τα βάθη τους, τη soulίζουσα μυρωδιά (ναι!), αλλά και τη γνωστή αιθέρια υφή τους...
Οι Walker Brothers έρχονται στο μυαλό σε pop μελωδίες σαν το "The Straight and the Narrow", η country-soul μπαλάντα "Stop Your Crying", με πλήρη gospel χορωδία και μια ορχήστρα από 96 άτομα μας ταξιδεύει, ενώ από τα μισά του άλμπουμ, όπου και οι "φορτωμένες" ενορχηστρώσεις επανέρχονται, χάνεται το τόπι... Το "I Didn't Mean to Hurt You" είναι πραγματικά απίστευτο, ενώ το "Don't Just Do Something" ξεπροβάλλει σαν από ψυχεδελικό μιούζικαλ...
Mε στοιχεία από το rock, την όπερα, τη soul, με 100 guest μουσικούς και μια gospel χορωδία, με θέματα που περιστρέφονται βασανιστικά γύρω από το τρίπτυχο έρωτας, ναρκωτικά, θάνατος, το Let It Come Down συνεχίζει την παράδοση του κλασικού, πλέον, για τα 90s, Ladies and gentlemen we are floating in space, χωρίς να επιδιώκει βέβαια να προσθέσει τη δική του συγκίνηση, χωρίς να εφευρίσκει και να προχωρά σε νέους δρόμους, χωρίς να υπερβαίνει τη γνωστή -μα αιθέρια, ψυχεδελική, ταξιδιάρικια και κινηματογραφική- υφολογική βάση του.
Μοιάζει απολύτως φυσικό το πέρασμα στη νέα -πιο κοντά στη συμβατική τραγουδοποιία- μουσική του διάσταση, από την άλλη όμως η μουσική σε απελευθερώνει λιγότερο από ποτέ (να μην ήταν κι αυτές οι βαρετές επαναλήψεις των ρεφρέν ή η νέα -πιο κοντά στην συμβατική pop γραφή- μανία του Pierce...). Εντούτοις, έργα σαν το Let It Come Down βρίσκονται έτη φωτός μπροστά από το συντριπτικό ποσοστό των φετινών κυκλοφοριών -δικαίως λοιπόν θα παιχτεί και πάλι αρκετές φορές από το cd player μας. Σαφώς, βέβαια, λιγότερες από το Ladies and gentlemen we are floating in space, πιθανότατα λόγω έλλειψης του ανάλογου βάρους...
[σημ. 2021: Η κριτική γράφτηκε σε κάποιο στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης, μετά από συνεχείς ακροάσεις από φορητό cd, για το Avopolis που έκλεινε τότε τα 5 του χρόνια, τον Οκτώβριο του 2001]
