Ακόμα και μετά από 10 album με τους Talking Heads και 6 σόλο δεν έχει ξεμείνει ούτε από ενθουσιασμό, ούτε από έμπνευση. Ο David Byrne είναι κάτι παραπάνω από μουσικός, μια και κινείται δημιουργικά σε διαφορετικές μορφές της τέχνης, και από διαφορετικά πόστα, με ίσως πιο σημαντικό τα τελευταία χρόνια αυτό του leader ενός ανεξάρτητου label, της Luaka Bop που περιλαμβάνει ένα πολυσυλλεκτικό ρόστερ από μπάντες, από τους Cornershop ως βραζιλιάνικη pop.
Η world music είναι, όπως καταλαβαίνουμε, η μεγάλη του αγάπη, και αυτό δεν θα μπορούσε να μην περάσει και στον πολυσύνθετο καμβά της μουσικής που αποτελεί το νέο του album. Άφθονα τα στυλ στα beats και τους ρυθμούς, και επίσης έκδηλη η αγάπη και η προσοχή στην πλούσια ενορχήστρωση.
Πενήντα μουσικοί και άλλοι πέντε να τους διευθύνουν, εκπληρώνουν τις σουρεαλιστικές διαταγές του David Byrne σε Αfro-Cuban ρυθμούς, βραζιλιάνικη έντεχνη, αμερικάνικη soul funk, πιο dance floor κομμάτια, κάποια άλλα (σαν το "U.B. Jesus") που μυρίζουν Talking Heads και γλυκές μελωδίες σε ζεστές και στιλάτες ενορχηστρωτικές ασκήσεις.
Ίσως εκεί βέβαια να βρίσκεται και η αιτία της αμηχανίας που προκαλεί το album μετά τις πρώτες πολύ θετικές εντυπώσεις, καθώς το στυλ μπορεί να καλύπτει τα κενά των αδύναμων -στην πλειοψηφία τους- μελωδιών, αλλά υπόσχεται επίσης πολλά, χωρίς να τα εκπληρώνει.
