Αν το έχετε παρατηρήσει, τα τελευταία χρόνια πολλά από τα συγκροτήματα που ακούμε, σεβόμαστε ή απλά απολαμβάνουμε την μουσική τους, μας έρχονται από την Γλασκώβη. Από τους "βετεράνους" της πόλης και υπέροχους Teenage Fanclub, τους εκλεκτικούς και καλλιτέχνες Belle & Sebastian, τους "outsiders" Arab Strap έως τους "superstar" Travis, η μουσική που ακούμε, έχει συχνά Σκωτσέζικη προφορά. Φυσικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κάποια «σκηνή της Γλασκώβης», το γεγονός όμως είναι ότι απλά τα τελευταία χρόνια πάρα πολλά αξιόλογα ονόματα, έρχονται από εκεί. Οι Travis είναι φυσικά ένα από αυτά.
Αφού κατέκτησαν τον κόσμο αργά και σταθερά, με το "The Man Who", κυκλοφορούν τώρα το "δύσκολο" τρίτο άλμπουμ τους. Δύσκολο, γιατί πώς ακολουθείς έναν πολυπλατινένιο δίσκο και τραγούδια όπως τα Writing To Reach You, Turn ή Why Does It Always Rain On Me ; Θυμάστε τους Oasis ; Το "The Invisible Band" λοιπόν, ήδη από τον τίτλο του, δείχνει οτι οι Travis, άσχετα από την επιτυχία τους, δεν παίζουν το "παιχνίδι" της δόξας. Η "Αόρατη μπάντα" δεν πειραματίζεται στον καινούργιο δίσκο της, δεν προσπαθεί να αλλάξει κατεύθυνση, αλλά ούτε και να αναμασήσει το "The Man Who". Με παραγωγό και πάλι τον Nigel Godrich διατηρούν τον καθαρό ήχο τους και προχωρούν μπροστά με αργά και σταθερά βήματα.
Ο δίσκος ξεκινά με το Sing όπου οι ακουστικές κιθάρες συνοδεύνται από ένα μπάντζο, μια ωραία προσπάθεια των Travis να γράψουν μοντέρνο folk. Γενικά το "The Invisible Band", δείχνει ότι είναι ας το πούμε, "πληροφορημένο" από μια folk αισθητική. Μην ξεχνάτε ότι ένα απ’τα τραγούδια που διαλέγουν να διασκευάζουν συχνά οι Travis είναι το The Weight των Band. Αυτή την folk χροιά την βρίσκουμε και αλλού μέσα στον δίσκο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε στο θλιμμένο, ακουστικό Dear Diary, είτε στο ηλιόλουστο pop του Flowers In The Window.
Όπως και στο "The Man Who", έτσι και εδώ, θα βρείτε ότι όλα τα τραγούδια είναι καλογραμμένα, με όμορφες μελωδίες που ακούγονται ευχάριστα. Ο Fran Healy, που υπογράφει και τα 12 τραγούδια του δίσκου, είναι με την φωνή του, ένα από τα βασικά συστατικά του ήχου των Travis. Έχει ωριμάσει πολύ από την εποχή του Good Feeling και δεν φοβάται να δείξει τις επίρροες του και την αγάπη του για την φωνή του Jeff Buckley η του Thom Yorke.
Ο δίσκος κυλάει απαλά, χωρίς μεγάλες εντάσεις, από τις Byrds κιθάρες του Follow The Light και του υπέροχου Afterglow, (ένα από τα σίγουρα single του δίσκου), έως το σχεδόν Simon & Garfunkel, Indefinitely. Πάρα πολύ όμορφο επίσης το The Humpty Dumpty Love Song που κλείνει τον δίσκο, με μια υπέροχη ενορχήστρωση στα έγχορδα.
Για όσους αγάπησαν το "The Man Who", το "The Invisible Band" συνιστάται ανεπιφύλακτα. ‘Οχι μόνο δε θα σας απογοητεύσει, αλλά θα σας κάνει να το αγαπήσετε εξίσου σε πολύ λίγο χρόνο.
