To καθιερωμένο ραντεβού των Εγγλέζων είναι και πάλι ακριβές. Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη στροφή και τη διαφορετική προσέγγιση στο Simple Pleasure, το “Can Our Love…” έρχεται για να μας τοποθετήσει και πάλι στην μελαγχολική υστερία της αγαπημένης μπάντας. Οι ξεχωριστοί ήχοι του Simple Pleasure είχαν προβληματίσει αρκετό κόσμο. Η soul διάθεση και η ανύψωση των ηθών και του κεφιού βρηκέ το κοινό των Tindersticks απροετοιμάστο, γεγονός που προκάλεσε δύο ειδών απόψεις για τον καινούργιο ήχο. Κάποιοι φανατικοί στεναχωρήθηκαν ενώ κάποιοι άλλοι πιο ρομαντικοί και ανοιχτοί σε νέους ήχους αγκάλιασαν αυτή τη στροφή. Και όπως κάθε σοβαρό συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του, οι 6 Tindersticks δεν άλλαξαν τη συνταγή του SP και συνέχισαν στον ίδιο ρυθμό.
10 χρόνια κλείνει φέτος η μπάντα από το Nottingham και το γιόρτασαν με ένα ολόδικό τους φεστιβάλ στο Bέλγιο. Mέσα σε αυτή τη δεκαετία κυκλοφόρησαν 5 κανονικούς studio δίσκους, 2 live και δυο soundtrack με το δεύτερο να κυκλοφορεί σε λίγο καιρό (για την ταινία της Claire Dennis, Trouble Every Day). Όπως αντιλαμβάνεστε δεν τεμπέλιαζαν καθόλου. Οι περιοδίες ήταν πολλές, τη χώρα μας την επισκέφτηκαν αρκετές φορές και την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις αράδες, είναι έτοιμοι για ακόμη μία. Το ελληνικό κοινό είναι πάντα έτοιμο να τους δεχτεί και να τους λατρέψει και δεν έχει άδικο. Αν βέβαια το “Can Our Love…” ήταν λίγο καλύτερο από αυτό που ακούσαμε, τότε θα είμασταν πιο χαρούμενοι.
Με λίγα λόγια, το “Can Our Love” είναι ο χειρότερος δίσκος των Tindersticks. Βέβαια ένας τέτοιος χαρακτηρισμός με μία βαρύτατη λέξη όπως «χειρότερος» απαιτεί κάποια διόρθωση. Και με αυτό εννοώ ότι, εφόσον όλοι οι προηγούμενοι δίσκοι βρίσκονται σε πολύ υψηλά καλλιτεχνικά επίπεδα, η σύγκριση και μόνο είναι αυτή που θέτει τέτοιους όρους. Δεν είναι δηλαδή η περίπτωση ενός δίσκου που απλά σας λέμε «Μείνετε μακριά». Σε καμία περίπτωση. Αντίθετα, πρέπει να τον ακούσετε. Και στο κάτω κάτω, υπάρχει και εκείνη η κατηγορία του κοινού, που ανεξάρτητα από κριτικές και συγκρίσεις, στηρίζει πάντα την αγαπημένη του μπάντα και καλά κάνει.
Στα 8 τραγούδια του “Can Our Love…” και στα 45 συνολικά λεπτά του, θα βρείτε τρία καταπληκτικά τραγούδια όπως το ομώνυμο, το Sweet Release και το People Keep Coming Around. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα συγκεκριμένα είναι και τα πιο παλιά. Το ομώνυμο δε τραγούδι, φέρει κάτι από την παραγωγή του Willie Mitchell στις αριστουργηματικές ηχογραφήσεις του Al Green, κάτι το οποίο εμμέσως πλην σαφώς επιδιώκουν οι sticks. Επίσης πολύ ενδιαφέρον και εξαιρετικό είναι το κλείσιμο με το εφτάλεπτο “Chilitetime”, το οποίο περιέχει ένα βιολί το οποίο κλαψουρίζει σε ξεκάθαρους soul ρυθμούς.
Απευθυνόμενος είτε σε έναν χρόνιο fan των Tindersticks είτε σε κάποιον «φρέσκο», το τελικό πόρισμα παραμένει ίδιο. Το δίσκο τον συστήνω σε όλους. Δεν αγγίζει τα προηγούμενα μεγέθη της μουσικής ποιότητας, αλλά λειτουργεί όμορφα, κατευναστικά και αποτελεσματικά. Το ερώτημα βέβαια είναι, τί γίνεται από εδώ και μπρος. Αν η μπάντα έχει την διάθεση να μείναι για ακόμα δέκα χρόνια σε αυτή την συμπαθέστατη και ακριβή θέση που έχει στην καρδιά μας, θα πρέπει τότε το 2003, να μας εκπλήξει με κάτι πολύ καλύτερο. Αν όχι, το πρώτο τραγούδι του “Can Our Love…” με τίτλο “Dying Slowly” ίσως έχει και δεύτερη σημασία πέραν του τραγουδιου.
