Το "One Nil" είναι το δεύτερο solo album του Neil Finn μετά την προ πενταετίας διάλυση των Crowded House. Επιμένοντας στην κλασική pop δομή και ενορχήστρωση με τη μελαγχολική χροιά και το πιασάρικο ρεφρέν που απογειώνει, ο Neil Finn ελάχιστα διαφοροποιείται από τις καταθέσεις του με τους Crowded House. Αυτή τη φορά, μάλιστα, φρόντισε να γίνει ακόμα πιο πιασάρικος, πάντα κρατώντας την αγάπη του για το ακουστικό, pop/folk τραγούδι με τα εξίσου γνωστά rock μπολιάσματα ("Hole In The Ice"). Στο "Secret Gid", μάλιστα το jazz στοιχείο έρχεται να προσθέσει το δικό του χρώμα στις αρμονίες του Finn.
Δούλεψε μάλιστα και με τις Wendy & Lisa, αλλά και με την Sheryl Crow -στα φωνητικά- και δίπλα στα drums, τα πλήκτρα, την κιθάρα και το μπάσο, πρόσθεσε γιουκαλίλι, ακορντεόν, βιολί και wurlitzer, προκειμένου να επιτύχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Στιχουργικά,βέβαια,το One Nil μοιάζει αδύνατο και με ελάχιστες ιδέες. Εμπνευσμένος ουσιαστικά από την αγάπη του για τη γυναίκα του, Sharon, αλλά και με πιο ευχάριστη και ανεβασμένη διάθεση από ότι τον έχουμε συνηθίσει, μοιάζει να συγκινεί ελάχιστα.
Ο Neil δούλεψε αυτή τη φορά πάνω στη λεπτομέρεια, προκειμένου να δώσει πνοή και σε αδιάφορες συνθέσεις (ανάμεσα σε 4-5 πολύ καλά κομμάτια), και ίσως με κάποιες ιδέες κάπου κατάφερε να ενώσει σκόρπιες καλές στιγμές σε μια συνολική εντύπωση ενός καλοφτιαγμένου pop δίσκου. Δείχνει όμως να μην έχει ξεχάσει την τέχνη της κατασκευής ενός καλού pop τραγουδιού. Ίσως όχι αυτού που θα μείνει κολλημένο στ'αυτιά μας, αλλά αυτού που τουλάχιστον θα έπρεπε να του δώσει υψηλότερη θέση στην δημοτικότητα των pop δημιουργών. Από κάτι άλλους μαϊντανούς, ο Neil Finn τουλάχιστον, το δικαιούται περισσότερο.
