Έχουν περάσει τρεισήμισυ δεκαετίες περίπου από τότε που η ομάδα των Caetano Veloso, Gal Costa, Gilberto Gil επαναδιαπραγματευόταν τις ισορροπίες της βραζιλιάνικης μουσικής αναμειγνύοντας το rock με τη samba και τη bossa nova. Ενας εκ των σκαπανέων της Tropicalia και θρύλος πλέον της βραζιλιάνικης μουσικής είναι ο πατέρας του Moreno Veloso, Caetano.
Εδώ λοιπόν, ο ταλαντούχος 28χρονος γιος του αποδεικνύει ότι ανήκει επάξια στις εξαιρέσεις όπου το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλία. Έκδηλο από τη μία το τραγουδιστικό και συνθετικό ταλέντο -να μην ξεχάσουμε ότι ο ίδιος παίζει και πολλά όργανα-, φανερή η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια σε αυτό που κάνει από την άλλη.
Ο Moreno Veloso βέβαια προτιμά να μιλά για τη ζωή και την αγάπη περισσότερο, παρά να εκφράζει τις κοινωνικοπολιτικές του ανησυχίες, αλλά η ρομαντική αίσθηση που αποπνέει του "Music Typewriter", μπορεί άνετα να το κατατάξει ανάμεσα στις μεγάλες δουλειές του πατέρα του.
Βρισκόμαστε, βέβαια, στο 2001, κάτι που σημαίνει ότι το παρελθόν της βραζιλιάνικης μουσικής δεν είναι ικανό από μόνο του ως καμβάς να προσφέρει το ίδιο υπόστρωμα για να μπορεί κανείς να σαγηνεύσει εξίσου. Ο Moreno Veloso όμως φαίνεται να το γνωρίζει και αυτό και δίπλα στα ρομαντικά, ακουστικά κομμάτια και τις απαλές βραζιλιάνικες pop ασκήσεις με στοιχεία κλασικής μουσικής και jazz, προσθέτει ψηφιακές, ηλεκτρονικές εισροές ("Enquanto Isso") και ενίοτε με funk γεύσεις ("Arrivaderci").
Ένα "σίγουρο" χαρτί για όλους τους φίλους της καλής μουσικής...
