Ενώ είναι πολλές δεκάδες οι συλλογές που κυκλοφορούν κάθε μήνα, ελάχιστες είναι αυτές που έχουν λόγο ύπαρξης και ακόμα λιγότερες είναι αυτές τις οποίες θα αγαπήσουμε και θα συνεχίζουμε να ακούμε αρκετό καιρό μετά. Στην τελευταία κατηγορία φιλοδοξεί να μπει και η συλλογή Beach από το Big Chill, το σπουδαίο chill out event που ξεκίνησε από το Union Chapel τον βικτοριανό ναό στο Λονδίνο και έφτασε μέχρι την δικιά μας Νάξο την φετινή χρονιά. Εμπνευστής του Big Chill είναι ο Pete Lawrence με πολλούς συνεργάτες σαν τον σπουδαίο Mixmaster Morris και η κατεύθυνση του είναι βέβαια το ambient, σε όλες του της μορφές.
Αλλά ας περάσουμε να δούμε τι συμβαίνει στο cd. Ο Pete Lawrence αναλαμβάνει να συνθέσει μια εναλλακτική cafe del mar συλλογή με φόντο όχι πια το ηλιοβασίλεμα της Ibiza αλλά της Νάξοu! Μάλιστα, όπως οι Κυκλάδες δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις Βαλεαρίδες, έτσι και το Beach συναγωνίζεται στα ίσια τις τελευταίες κυκλοφορίες της σειράς cafe del mar.
Την συλλογή ανοίγουν οι Sileas που με τις άρπες τους δίνουν τον απαραίτητο υποβλητικό χαρακτήρα στο ξεκίνημα ενώ τα ονειρικά τοπία αρχίζουν να διαμορφώνονται με το ambient των Dome και κυρίως των Leggo Beast. Στη συνέχεια οι Fila Brazillia, γνώριμοι για τις συνεισφορές τους σε chill out συλλογές, δίνουν την δικιά τους εκδοχή στο Souka Nayo του Baaba Maal, ενώ οι Reminiscent Drive αναλαμβάνουν το Sunset των Coco, Steel and Lovebomb.
Οι ενδιαφέρουσες συμμετοχές δεν σταματάνε εδώ: Οι Dr. Rockit δίνουν μια πιο ρυθμική και μεσογειακή χροιά, ενώ τα πνευστά των Sounds From the Ground και το πιάνο της Jessica Lauren προσθέτουν τις απαραίτητες μελαγχολικές πινελιές.
Αλλά εκεί που πραγματικά κερδίζονται οι εντυπώσεις είναι στην επιλογή των τεσσάρων τελευταίων κομματιών. Κατά σειρά λοιπόν: To remix των Zero 7 στο Up With People των Lambchop (ουδέν σχόλιον), το πανέμορφο Extended Spirit των Solid Water, το κινηματογραφικό Minitoka των DJ Food (ένα από τα highlights του τελευταίου δίσκου τους) και τέλος η samba του Bebel Gilberto στο κλασικό So Nice.
Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ προσωπικά χρειάζομαι όσο τίποτα άλλο δίσκους σαν και αυτόν για συντροφιά τους χειμερινούς μήνες. Δίσκους που σε παρασύρουν σε νοητά ταξίδια, ακόμα και αν μετά την ακρόαση η επιστροφή στην πραγματικότητα είναι κομματάκι επώδυνη. Αλλά τελικά ποιος νοιάζεται... οι στιγμιαίες αποδράσεις είναι αυτές που πάντα μετράνε... 
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights