A Guy Called Gerald - Essence

Ασχοληθήκαμε πρόσφατα με τις επιστροφές παλιών drum'n'bass παραγωγών όπως ο Roni Size και ο Photek, αλλά κανείς τους δεν είχε απουσιάσει για τόσο πολύ από τα δισκογραφικά δρώμενα όσο ο Gerarld Simpson ή κατά το γνωστότερο A Guy Called Gerarld. Πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την τελευταία κυκλοφορία του, το κλασικό πλέον Black Secret Technology. Ο εν λόγω δίσκος ήταν από τους πλέον επιδραστικούς στο μελωδικό drum'n'bass ιδίωμα, ένα στυλ που στην συνέχεια ο Goldie έφερε σε μεγαλύτερα ακροατήρια. 

Βέβαια αυτό ακριβώς το ιδίωμα ακουγόταν ως κάτι το πρωτόγνωρο το 1995, αλλά δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο και το 2000. Μάλιστα ο Gerald εν έτι 2000 δεν προσπαθεί διόλου να δείξει πρωτοπόρος αλλά αρκείται στο να επαναλαμβάνει τις μουσικές δομές του Black Secret Technology, ήτοι λεπτές drum 'n' bass γραμμές με soul πινελιές και ταξιδιάρικες διαθέσεις. Χάνει λοιπόν το παιχνίδι του αρχικού εντυπωσιασμού (το οποίο κέρδισαν οι δυο προαναφερθέντες -Roni Size και Photek) αλλά όχι και των τελικών εντυπώσεων. 

Το δυνατό σημείο του Essence είναι οι συμμετοχές. Μπορεί το Essence να μην έχει την κοφτερή χροιά και την δύναμη του Black Secret Technology αλλά οι παρουσίες στα φωνητικά είναι θελκτικότατες. Ας ξεκινήσουμε από την Louise Rhodes, την γλυκύτατη τραγουδίστρια των Lamb, που συμμετέχει στο Humanity, ένα κομμάτι που νομίζεις ότι είναι βγαλμένο από δίσκο των τελευταίων. Μια άλλη απρόσμενη παρουσία από το παρελθόν είναι η Lady Kier, η συμπαθέστατη τραγουδίστρια των Dee-Lite που επίσης αναλαμβάνει τα φωνητικά σε ένα κομμάτι, το πολύ καλό Hurry To Go Easy. Τις συμμετοχές κλείνουν ο David Simpson και η χαρισματικότατη Wendy Page που αναλαμβάνει τα φωνητικά για τον υπόλοιπο δίσκο (πλην κάποιον instrumental κομματιών). Η αισθαντική soul ερμηνεία της ταιριάζει απόλυτα με τους διακριτικούς trip hop και drum'n'bass ρυθμούς του δίσκου και μας προσδίδει κάποια διαμάντια όπως το νωχελικό Beaches & Deserts.

Εν κατακλείδι το album μπορεί να μην εντυπωσιάζει για τους νεωτερισμούς του αλλά διακατέχεται από την μαγεία εκείνη που εκπέμπουν οι σκοτεινές μελωδίες όταν συνοδεύονται από αιθέρια γυναικεία φωνητικά. Μάλιστα αν και τα instrumental κομμάτια ακολουθούσαν την δυναμική του Black Secret Technology θα είχαμε ένα δίσκο που άνετα θα συγκαταλεγόταν στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Μήπως τελικά κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι η soul μουσική το 2000;