Red Snapper - Our Aim is to Satisfy

Τον τελευταίο καιρό, όπως και κάθε χρόνο άλλωστε τέτοια εποχή, παρατηρείται μια πληθώρα νέων κυκλοφοριών, το τελευταίο φαινομενικά κύμα πριν και το τέλος της χρονιάς. Μάλιστα φέτος έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε πολλές ενδιαφέρουσες επιστροφές αγαπημένων ονομάτων, με φρέσκο ήχο και ζωντανή διάθεση. Σε αυτό ακριβώς το κλίμα επανεμφανίζονται και οι Red Snapper υποδηλώνοντας ευθαρσώς από τον τίτλο κιόλας τον σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από το να μας ικανοποιήσουν. Αν τα καταφέρνουν; Η μονολεκτική απάντηση θα ήταν "ναι", αλλά ας ρίξουμε και μια πιο εμπεριστατωμένη ματιά σε αυτούς τους τόσο ενδιαφέροντες τύπους.

Οι Red Snapper εμφανίστηκαν με το Prince Blimey, το ντεμπούτο τους στην Warp στα 1996 και το εκπληκτικό μείγμα fusion jazz και samples που είχε αφήσει όλους άφωνους. Ομολογώ πως αυτό το συγκρότημα θα ταίριαζε περισσότερο στην Ninja Tune ή στη Mo Wax, μιας και ο πιο γήινος ήχος τους με τα φυσικά drums και τα άφθονα samples, απέχει αρκετά από τους electro πειραματισμούς που έχουν γίνει πλέον σήμα κατατεθέν της Warp. Είχε επίσης προηγηθεί η συλλογή με πρώιμες ηχογραφήσεις τους (Reeled and Skinned) που είχε δώσει ήδη το στίγμα τους, με ενδιαφέρουσες μάλιστα συμμετοχές όπως αυτή των Sabres of Paradise και της Beth Orton (στο καταπληκτικό In Deep).

Η συνέχεια με το Making Bones του 1998 ήταν ένα ακόμα σοκ με μια αλλαγή στον ήχο που γινόταν ορατή από το πρώτο κιόλας track, το single-δυναμίτη Sleepless, με την προσθήκη του MC Det σε ένα έξοχο rapping. Ο ήχος τους πλέον είχε διευρυνθεί σε ένα μίγμα από trip hop, blues, jazz και funk ακολουθώντας το γνώριμο, πλέον, συνδυασμό πραγματικών οργάνων και samples.

Το Our Aim is to Satisfy έρχεται ως η φυσική συνέχεια του Making Bones. Στην παραγωγή μαζί με τους Snapper βρίσκεται ο Hugo Nicholson, ο οποίος είναι υπεύθυνος και για τον φετινό δίσκο του David Holmes. Το αποτέλεσμα είναι ο ήχος να είναι πιο διαυγής, πολυποίκιλος και ίσως λίγο περισσότερο προσιτός. Μάλιστα κομμάτια όπως το Don't go nowhere ή το Keeping pics together έχουν τόσο δυνατές και ευδιάκριτες μελωδικές γραμμές που θα μπορούσαν προσελκύσουν και διαφορετικά ακροατήρια. Όπως και το vocal-house στυλ του The rough and the quick.

Ο MC Det δίνει πάλι το διακριτικό "παρών", όπως και το dub (I stole your car), το funk (Some kind of kink), το ambient (Bussing) αλλά και οι jazz εμμονές του παρελθόντες που όμως πλέον έχουν συνοδευτικό και όχι κυρίαρχο ρόλο. Εν τέλει, με το Our Aim is to Satisfy δίνεται η καλύτερη ευκαιρία σε όσους δεν έχουν ανακαλύψει τους ευφυείς αυτούς Βρετανούς να το κάνουν ευθύς αμέσως. Και είναι σίγουρο ότι στο εξής θα αποκτήσουν μια ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική παρέα που δύσκολα θα αποχωριστούν στο μέλλον.