De La Soul - Art Official Intelligence: Mosaic Thump

Έντεκα χρόνια έχουν περάσει από το σημαδιακό Three Feet High and Rising του 1989 και οι De La Soul βρίσκονται σταθερά στα ονόματα που εκτιμά η hip-hop κοινότητα ακόμα περισσότερο με κάθε νέα τους δουλειά. Τα ίδια, πάνω-κάτω, θα μπορούσε να πει κανείς και για το Art Official Intelligence: Mosaic Thump, λαμβάνοντας υπόψη, φυσικά, την κατρακύλα της hip-hop σκηνής που σώζεται μόνο από λιγοστά ονόματα που έχουμε κατά καιρούς παρουσιάσει στο Avopolis.

Aν και αρχικά είχαν αποφασίσει να κυκλοφορήσουν το νέο υλικό ως τριπλό album, τελικά αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ξεχωριστά κάθε cd, με το παρόν album να αποτελεί το πρώτο της τριλογίας και τα υπόλοιπα δύο να αναμένονται μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες. Μια τριλογία, βέβαια, γεμάτη συνεργασίες, περισσότερο ή λιγότερο ταιριαστές σ'αυτό που κάνουν, τις οποίες, βέβαια, πρόκειται να δούμε σιγά σιγά. Sinead O Connor και Al Green θα έρθουν στα επόμενα, ενώ ήδη από αυτό έχουμε συμμετοχές από Redman, Beastie Boys, Busy Bee, Chaka Khan και Busta Rhymes.

Μια πρώτη διαπίστωση, ακούγοντας το Mosaic Thump, είναι ότι οι De La Soul μεγαλώνουν και αλλάζουν. Μεγαλώνοντας όμως δεν θα μπορούσαν να "χάσουν" το σημαντικότερό τους προνόμιο: τη σκέψη, την άποψη. Ίσως μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει χαθεί η "πλάκα" και ο αυθορμητισμός των πρώτων albums, πράγμα το οποίο μπορεί να αξιολογηθεί διαφορετικά από τον καθένα. Η αστική βία, οι ρατσιστικές τάσεις, η πολιτική αντιμετωπίζονται με ώριμο μάτι, όσο ο ήχος γίνεται πιο funky, R&B κατά στιγμές και ίσως όμως και πιο εμπορικός. Υπάρχουν όμως έξυπνες ιδέες καλά κρυμμένες. Κάποια περάσματα από το "After the Dance" του Marvin Gaye στο "With Me", μέρη του "If I Ever Lose This Heaven" του Quincy Jones σκορπίζονμται στο "Foolin'" κ.α.

Αν και απών, ο μέντοράς τους Prince Paul, από τη μία "επηρεάζει" τον ήχο, από την άλλη τους αφήνει να προσεγγίσουν και ένα μεγαλύτερο κοινό και να χαλαρώσουν λίγο μακριά από τις μινιμαλιστικές τάσεις του.

Το Art Official Intelligence: Mosaic Thump, συμπερασματικά, είναι ένας καλός δίσκος, στα standards που έχουν θέσει οι De La Soul. Είναι και μια απόδειξη, παράλληλα, του πόσο σημαντικοί ήταν οι τελευταίοι για το hip-hop της προηγούμενης δεκαετίας, και πόσο σημαντικοί εξακολουθούν να είναι στην αρχή της τωρινής. Ειδικά, όταν μια καλή κυκλοφορία ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα.