Ani DiFranco - Up Up Up Up Up Up

Δωδέκατo solo album για την 28χρονη εργασιομανή τραγουδίστρια (12 albums σε 9 χρόνια είναι πράγματι πολλά) η οποία αρνείται να συμβιβαστεί με ένα συμβόλαιο σε κάποιο μεγάλο label και ηχογραφεί πλέον στη δικιά της εταιρία. Εδώ εξακολουθεί να περπατάει στα ίδια μεταμοντέρνα folk μονοπάτια στα οποία την έχουμε συνηθίσει, με μικρές όμως αλλά ουσιαστικές διαφοροποιήσεις.

Καταρχήν παρότι χρησιμοποιεί ολόκληρη rhythm section, τα κομμάτια της είναι μάλλον μινιμαλιστικά κι αυτό ξαφνιάζει. Επιπρόσθετα εμφανίζεται στο Up πολύ περισσότερο funky, με μια φωνή παιχνιδιάρα και έντονη την αίσθηση του χιούμορ - στοιχεία τα οποία σαφώς και ποτέ δεν της έλειψαν, αλλά ποτέ δεν βγήκαν τόσο μπροστά στη μουσική της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα ακουστικά (αλλά πάλι με έντονη την αίσθηση του funk) "Virtue" και "Jukebox". Στο δεύτερο μάλιστα η Ani ασχολείται με τις λιγότερο ή περισσότερο χαλαρές εκφάνσεις της κατάθλιψης ("Leave me alone, tonight I just wanna stay home" αλλά και "She drinks herself up and out of her kitchen chair, and she dances out of time") και η οπτική που χρησιμοποιεί είναι του ανθρώπου που υποφέρει, αλλά νιώθει αναγκαία την απομόνωσή του. Είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον στιχουργικά κομμάτι του album.

Στιχουργικές - θεματικές αντιθέσεις υπάρχουν και σ'αυτό το δίσκο της π.χ. το δίδυμο του trip-hopίζοντος "Come Away From It" (...από την εξάρτηση από τα ναρκωτικά) και του αξιαγάπητου "Everest" ("From the depth of the Pacific to the height of Everest, and still the world is smoother than a shiny ball bearing. So I take a few steps back and put on a wider lens, and it changes your skin, your sex, and what you're wearing". Τι να προσθέσει κανείς...). Το κομμάτι που θυμίζει όμως όσο κανένα άλλο τις προηγούμενες δουλειές της είναι το "Angry Anymore", το οποίο είναι και το πρώτο της single, ενώ το 13λεπτο funky "Hat Shaped Hat" είναι αρχικά ενδιαφέρον, αλλά από κάποιο σημείο και μετά δύσκολα υποφέρεται...

Αν και προσγειωμένη, εμφανίζεται ιδιαίτερα δυναμική και καυστική εναντίον κοινωνικών φαινομένων που βρίσκει απαράδεκτα και αναφέρεται σε ανεπαρκείς εραστές, κατάλοιπα από την παιδική ηλικία και άλλες καταστάσεις που θα μπορούσαν να απασχολήσουν κάλλιστα την Αlanis. Μουσικά όμως κινείται στο μέσο όρο, με λιτές ενορχηστρώσεις και ενδιαφέρουσες folk μελωδίες. Δεν υπόσχεται εκπλήξεις, αλλά ούτε και απειλεί με fast forward (πλην του "Hat Shaped Hat").