Μα και άλλη κυκλοφορία από τον κύριο Tom Jenkinson; Μάλλον δεν λεει να αφήσει τα drum machines του να ησυχάσουν έστω και για λίγο, αφού μέσα στο 1999 κυκλοφόρησε δυο mini albums ή EPs αν προτιμάτε (Budakhan Mindphone και Maximum Priest) και λίγο πριν κλείσει η χρονιά μας χάρισε το Selection Sixteen.
Ο Squarepusher πέρασε όλη του την εφηβεία ακούγοντας Coltrane, Miles Davis και ... μαθαίνοντας επίσης drums και μπάσο, ώσπου έγινε κολλητός του Aphex Twin και ανακάλυψε τα synthesizers. Το αποτέλεσμα μπορείτε να το φανταστείτε. Progressive jazz διαμελισμένη από τις ριπές των drum machine, που έχει ως σημείο εκκίνησης τους drum'n'bass ρυθμούς, αλλά αμέσως χάνεται σε avant garde πειραματισμούς.
Τι κρύβεται στο μυαλό του Squarepusher; Μήπως είναι μια διάνοια που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε; Πολύ πιθανόν, όπως και πιθανό είναι να μας αναμασάει τις jazz καταβολές του, αποδομημένες και εξηλεκτρισμένες. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που και οι γνώμες διχάζονται σε κάθε του κυκλοφορία.
To Selection Sixteen αποτελεί την ομαλή (όσο και αν ακούγεται άστοχος αυτός ο χαρακτηρισμός για μια δουλειά του Squarepusher) συνέχεια των προηγούμενων δίσκων του, πιο μελωδικό από το 'Music is rotted one note' και όχι τόσο εγκλωβισμένο στις jazz εμμονές του 'Burning Tree'. Μάλιστα η 45λεπτη διάρκεια του δεν του επιτρέπει να επιδείξει σημάδια χαλάρωσης, και ενώ δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το καινούργιο σε σχέση με το 'Hard Normal Daddy' για παράδειγμα ή τα πρόσφατα EPs του, ακούγεται ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία του, 'αποσυνθετημένη' νότα.
Μαζί με το Royal Astronomy του μ-ziq, οι δυο πολύ καλές κυκλοφορίες τις Warp που “έκλεισαν” την δεκαετία, συνεχίζοντας τα βήματα που έκανε ο Aphex στις αρχές της.
