Το S&M ουσιαστικά καταγράφει ηχητικά τη μεγάλη εμφάνισή των Metallica με τη συμφωνική ορχήστρα του San Francisco. Μια ενδιαφέρουσα ένωση δύο "διαφορετικών" κόσμων.
Το opening track του Ennio Morricone, "Ecstasy of Gold" θα το θυμάστε από το "ο καλός, ο κακός και ο άσχημος". Είναι εδώ και καιρό το πρελούδιο όλων των ζωντανών εμφανίσεών τους. Κύμβαλα, φλάουτα και έγχορδα ανοίγουν ατμοσφαιρικά το S&M, πριν μπουν οι Metallica και ο κόσμος αρχίζει να ουρλιάζει.
Η σύνθετη ενορχήστρωση του "The Call of Ktulu", μας εισάγει στο κεντρικό νόημα του S&M. Επικός χαρακτήρας, μεγαλομανίες. Παραμορφωμένες κιθάρες που σολάρουν μαζί με φλάουτα και γενικά μια ορχήστρα που ψάχνει το ρόλο της.
Είναι οπωσδήποτε ενδιαφέρον το μείγμα, ειδικά όταν ακούς βιολιά, horns και solo μαζί, αερόφωνα και συμφωνικά drums, speed metal ρυθμούς με πλούσιες ενορχηστρώσεις από πίσω.
Ομως δε "λειτουργεί" παρά σε λίγες μόνο στιγμές. Δεν μπορώ να πω ότι φταίει ο Michael Kamen (είχε δουλέψει με τη μπάντα στο "Nothing Else Matters") που ετοίμασε τις ενορχητρώσεις. Ισως η ίδια η φύση του εγχειρήματος. Η μίξη κιθάρων και drums με την υπόλοιπη ορχήστρα μπλέκει λίγο τα πράγματα. Ακούμε ουσιαστικά ένα συναγωνισμό δυο διαφορετικών κόσμων και όχι τη συνεργασία τους. Τουλάχιστον αυτό είναι που προσλαμβάνουμε.
Οσο για τα δύο νέα κομμάτια, το "Νο Leaf Cover", αποτελεί μια staccato cello αποπληξία με βιολιά και ξύλινα πνευστά, ενώ το "- Human", επίσης με woodwinds, είναι αρκετά Sabbath-ικό. Και τα δύο ταιριάζουν στο κλίμα των υπολοίπων και αποτελούν αρκετά καλές στιγμές, και όχι απλώς γεμίσματα.
Το σύνολο όμως του "S&M" αν και αρκετά φιλόδοξο, λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο για τους die-hard fans που θα βρουν ενδιαφέρουσες τις μεταλλάξεις. Οι υπόλοιποι, δεν θα απογοητευτούν, αλλά ούτε και θα ενθουσιαστούν.
