Underworld - Beaucoup Fish

Οι ηθικοί αυτουργοί του "ύπουλου" περάσματος ενός underground κομματιού της βρετανικής χορευτικής μουσικής σε ένα mainstream και ανυποψίαστο κοινό (με τις συνακόλουθες αντιγραφές από επιτήδειους), Karl Hyde, Rick Smith και Darren Emerson, επέστρεψαν μετά από 3 χρόνια απουσίας.

Αδιαμφισβήτητα πλέον έχουμε να κάνουμε με superstars της νεοχορευτικής κοινότητας. Οι καθαρκτικές απόψεις περί rock και η μεταφορά τους στο διψασμένο για ουσία κόσμο του dancefloor, βοήθησαν στην οριστική κατάρριψη κάθε προκατάληψης περί δήθεν αυτονομίας των διάφορων στυλ.

Το τελευταίο τους project είναι μια νέα, ακόμα πιο chilling ηχητική εμπειρία, σε σχέση με τις δύο προηγούμενες "Dubnobasswithmyheadman" και "2nd thoughest in the infants".

Βreakbeats και techno παλμοί, συνθετικοί ήχοι, ατμοσφαιρικά ηχοτοπία, ονειρικές -ακουστικές- αποδράσεις, συνθέτουν το πάζλ των ήχων του Beaucoup Fish, οι οποίοι παράγονται από μία κολλεκτίβα που αρνείται να μπει σε καλούπια.

Πρώτο και σημαντικότερο δείγμα (ίσως σημαντικότερο από αυτή την αράδα περιγραφικών φράσεων, σαν δείγμα - άποψη ολόκληρου του album), είναι το opening track "Cups", το οποίο μέσα σε 11 εκστατικά όσο και φρικιαστικά λεπτά, αποδίδει όλες τις διαφορετικές οπτικές του album, ενός album με techno, house, trip hop, big beat αναφορές και τους τυπικούς Underworld στίχους.

Οι ηλεκτρονικές επιρροές των Kraftwerk (στο υπνωτικό "Winjer"), Giorgio Moroder (στο "King Of Snake") και Yello (στο "Jumbo", το οποίο απαιτεί τις περισσότερες ακροάσεις για να αναδεικτεί), περνούν μέσα από το ανεξάρτητο αισθητήριο των Underworld, παράγοντας μοναδικούς αστικούς ήχους, city-by-night εικόνες, soundtrack για γρήγορα αυτοκίνητα, επιταχύνσεις, παιχνίδια με την αδρεναλίνη.

Στο Beaucoup Fish υπάρχουν από uptempo smash-tracks όπως το νέο single "Push Upstairs" ή το "Kittens" και γερές dub δομές ("Bruce Lee"), ως και μελαγχολικά, αλλά περίεργα μινιμαλιστικά διαλείμματα, όπως το μπαλλαντοειδές "Skym" (αλά This Mortal Coil - όπου όμως ο Karl Hyde προδίδεται από την περιορισμένων δυνατοτήτων φωνή του)

Πραγματικά γουστάρω αφάνταστα τον ανεξάρτητο δρόμο τους, την επίμονη άρνηση τους να ακολουθήσουν trends της dance κουλτούρας (παλιές καραβάνες άλλωστε για να καταδεχτούν να ακολουθήσουν), το μοναδικό techno-house-electro υβρίδιο τους, στο οποίο ανακυκλώνουν "babble" λεξιλόγιο, ρυθμούς, beats και εύστροφα grooves.