Η Αθήνα είναι μια πόλη με πολλά φρέσκα καλλιτεχνικά και μουσικά πρόσωπα, και κάθε φορά που γνωρίζεις ένα νέο και έρχεσαι σε επαφή με τη μουσική του, αισθάνεσαι πως την ηχητική αυτή κατεύθυνση κάπως σαν να την ξέρεις, αλλά ίσως να την έχεις προσπεράσει, ίσως να μην σου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση ή ίσως να χρειαζόσουν το «κάτι παραπάνω», το οποίο δεν το βρήκες.
Στην περίπτωση της Irene, αυτό το κάτι παραπάνω δημιουργείται αρμονικά μέσα από ένα soulful ηχητικό σύμπαν, με αξιοζήλευτες φωνητικές διακυμάνσεις, που σε ταξιδεύουν, μιλώντας σου για την πολυπλοκότητα των ερωτικών σχέσεων, χτενίζοντας την όψη της μοναξιάς, αλλά και του πειρασμού «πισωγυρίσματος» σε παλιές επιβλαβείς συνήθειες. Εσύ ως ακροατής επιλέγεις ποια πλευρά επιθυμείς να κρατήσεις κι απολαμβάνεις μια ακρόαση πλούσια σε επιρροές, με άκρως προσεγμένη παραγωγή και απόδοση. Διπλωματικές και σκοτεινές hip hop γεφυρώσεις με neo soul στοιχεία στο ηχόχρωμα του “Whatsa Say” δημιουργούν μια ατμόσφαιρα αρκετά διαφορετική απ’ αυτήν που συναντάμε στις συνήθεις ακροάσεις της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής. Το ομότιτλο κομμάτι φανερώνεται μέσα από μια γοητευτική ανάμειξη της μεστής, σαγηνευτικής φωνής της Irene και του τρομπονιού και του σαξοφώνου στο υπόβαθρο, προσδίδοντας έναν κομψό, αμερικάνικο αέρα άλλης εποχής και κουλτούρας, μπολιασμένο, όμως, με έναν ταιριαστό τρόπο και με σύγχρονο ύφος.
Η Irene καταπιάνεται με ένα μουσικό είδος - πρόκληση για τα ελληνικά δεδομένα και αποδέχεται το στοίχημα του αναστήματος που χρειάζεται να ορθώσει για να κατακτήσει τη θέση της στην εγχώρια μουσική σκηνή. Το πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο της μπορεί να φέρει την αλλαγή, θέτοντας νέα ταυτότητα και δυναμική στην αθηναϊκή soul. Κάτι που, αν μας ρωτάτε, σίγουρα το χρειαζόμαστε κι ακόμα πιο σίγουρα θα το εκτιμήσουμε. Ένα άλμπουμ με προοπτική που μπορεί να ακουστεί με ευχαρίστηση ξανά και ξανά.
