O ήχος της jazz που στην Ελλάδα έχει αγαπηθεί αρκετά από κοινό και μουσικούς, έχει, περιέργως, σπάνια δει εκπροσώπους της χώρας να γκελάρουν σε διεθνές επίπεδο. Ακόμα και αν τα τελευταία χρόνια τα standards μεγαλώνουν, καθώς, κατά αναλογία πληθαίνει και η λίστα με τα sub genres του ήχου, οι μόνοι που καταφέρνουν να ταξιδέψουν ανά την Ευρώπη τουλάχιστον, είναι αυτή η παρέα που ακούμε και στο Broken Blue. Το Spiral Trio έχει σε μόνιμη βάση καλές επαφές με το jazz κοινό της Πορτογαλίας για παράδειγμα και σε μια απρόσμενη εξέλιξη για τον συνήθη κύκλο εργασιών της μπάντας, η ετικέτα Odradek στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει αναλάβει την προώθηση και διανομή του νέου τους δίσκου o οποίος στο μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του, οικονομικά, υποστηρίχθηκε από την kickstarter καμπάνια που έστησε η μπάντα.
Οχτώ συνθέσεις ξεδιπλώνονται σε κάτι παραπάνω από εβδομήντα λεπτά και χαρίζουν στην τριάδα του Σπύρου Μάνεση (piano), Αρίωνα Γυφτάκη (κοντραμπάσσο) και Αναστάση Γούλιαρη (drums) ίσως το πιο μεστό και μοιραία πιο δημοφιλές album τους μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει περάσει μήνας από την κυκλοφορία του. Το εναρκτήριο “Rubicon” είναι η επίσημη τελετή μύησης στον αυτοσχεδιαστικό piano vs κοντραμπάσσο ήχο τους και μετράει ήδη 10 χιλιάδες spins στο Spotify ενώ λίγο πιο κάτω το κομμάτι προπομπός του album, δηλαδή το δεκάλεπτο μελαγχολικό όσο και ανάλαφρο θέμα του “Once Upon A Summertime” σχεδόν 59 χιλιάδες spins αργότερα έχει χαρίσει στο σχήμα ίσως το μεγαλύτερο αριθμό monthy listeners που έχει δει εγχώριο jazz σχήμα.
Όταν μιλάμε για ένα είδος που υπηρετούσε πάντα την τέχνη για την τέχνη και φροντίζει με πράξεις, επικούς αυτοσχεδιασμούς και σοβαρά moody μοτίβα να αποδεικνύει αξία του, τι σχέση ή ποια σημασία έχουν τα νούμερα, ειδικά του Spotify, θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος; Καθώς όμως το ταλέντο και η άνεση αυτών των παιχταράδων (εδώ και τουλάχιστον μια επταετία) στο να επικοινωνούν μουσικά ακόμα και με κλειστά τα μάτια είναι αναμφισβήτητο, δεν πρέπει σε αυτό το νέο τους album το ζητούμενο ναι είναι να καταλάβουν όσο δυνατόν περισσότεροι ακροατές πόσο έντονα εκφραστική και αυτοσχεδιαστική jazz κάνουν; Άρα τα νούμερα αυτή τη φορά μετράνε. Και πρέπει να μετράνε όταν ξέρεις ότι η μαγεία αλλά και η μαγιά, δηλαδή τα πρώτα υλικά της μουσικής των Spiral Trio είναι -όπως και ήταν από χρόνια- έτοιμα και στη θέση τους, περιμένοντας την λίγο πιο μαζική αναγνώριση του καλοσχηματισμένου ήχου τους. Βλέπε ή άκου την φινέτσα και τη διακριτική -κατά βάση- παρουσία που έχουν τα τύμπανα, την αέρινη και αβίαστα ταξιδιάρικη κίνηση των πλήκτρων του πιάνου και την στιβαρή - ηγετική θέση του κοντραμπάσσου που είναι έτοιμο να απαντήσει ή να κοντράρει κάθε ελιγμό που σκαρώνουν τα πλήκτρα, ενώ σε συνθέσεις όπως το “Bipolar” αναλαμβάνει να δείξει τον δρόμο. Στα “Hig”, “Βroken Flower” και “Portrait in Yellow” υπηρετούνται πιστά οι μπλε μελαγχολικές νότες και ατμόσφαιρες αφήνοντας τον Μάνεση στο τιμόνι ενώ σε “επιθετικά” jams όπως το "Ding Dong" οι Γυφτάκης και Γούλιαρης παραδίδουν την πιο groovy επέλαση που έχει Spiral Trio, με το κοντραμπάσσο να έχει για μία ακόμη φορά το lead.
Στο σύνολο του Broken Blue φαίνεται να έχει ως στόχο την αποδόμηση της μελαγχολικής piano jazz, όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος ακροατής της Μεσογείου -πόσο μάλλον της χώρας μας. Με την εμπλοκή, μάλιστα, της αμερικάνικης ετικέτας Odradek στη κυκλοφορία, το Broken Blue είναι μάλλον ότι πιο κοντά στα πρωτότυπα U.S. jazz standards έχει κάνει αυτή η παρέα, το μέλλον της οποίας διαγράφεται ήδη λαμπρό. Και ας ελπίσουμε να είναι θέμα χρόνου η παγκόσμια αναγνώριση του ήχου της.
