Ένα κλειδί μικρό, μεταλλικό, ψηφιακό, για την πόρτα του εγχώριου ηλεκτρονικού παραδείσου των ημερών μας. Κάπως έτσι μπορούμε να συμπυκνώσουμε τα Tool Sessions, τη 2η κατά σειρά συλλογή της Nutty Wombat Records. Η οποία, έναν περίπου χρόνο μετά τα Pill Sessions, εξελίσσει την πρωτοποριακή για τα δικά μας δεδομένα ιδέα για ευφάνταστα USB στικάκια γεμάτα με σοβαρή, ντόπια electronica.
Τα Tool Sessions δείχνουν τις διαθέσεις τους με το καλημέρα, με μια φανταστική έναρξη από τον ΙΟΝ, κατά κόσμον Γιάννη Παπαϊωάννου. Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερη επιλογή από το εξάλεπτο "Istid", το οποίο επιτίθεται ύπουλα στο στέρνο του ακροατή, όπως μόνο η ambient ξέρει· σταδιακά, κατόπιν, με τη βοήθεια των synths, καταλαμβάνει όλους τους κρίσιμους νευρώνες, προετοιμάζοντας ιδανικά για τη μετάβαση στα downtempo jungle beats του "-26.90, -90.15 Τime" του Echo Canyon κι από την Άφρικα σκόνη εκείνων στους "Over The Edge" γκρεμούς των drog_A_tek. Σε μία από τις καλύτερες στιγμές της συλλογής, το σχήμα που ήδη τόσες συγκινήσεις μας έχει χαρίσει από την πρώτη του ενεργοποίηση το 2005 δικαιώνει ξανά τη φήμη των δυνατοτήτων του συνεισφέροντας ένα σκοτεινό πεντάλεπτο με απόκοσμο πιανιστικό μοτίβο και καθαρότατο στίχο αρθρωμένο από γυναικεία φωνητικά ονειρικής υφής. Θαρρείς δηλαδή ότι το κομμάτι ξηλώθηκε από το μουσικό χαλί του πιο σοφιστικέ ψυχολογικού θρίλερ δωματίου.
Από εκεί και πέρα το ταξίδι συνεχίζεται σε φουτουριστικά ηχοτοπία, με την ethnic drum 'n' bass πρόταση του πιτσιρικά Τsev στο "Floko" και την αξιόλογη space synth της Spivak ("A Tribute Τo His Low Budget Film"). Κατόπιν, ο Αθηναίος Jeph Vanger καταθέτει στο "Cosmos" την προσωπική του συμπαντική κοσμοθεωρία με πειραματισμούς και synth αρπισμούς, ρίχνοντας τη γέφυρα προς μία ακόμα κορυφαία στιγμή της συλλογής, το "I Chewed The Chew-Z" των Regressverbot. Ο Παντελής Θεοδωρίδης υποχωρεί εδώ από το στιβαρό κι επιθετικό σκοτάδι της μπάντας χάριν ενός παιχνιδιού συχνοτήτων για στροβιλισμούς εντόμων και ανθρώπων κάτω από τα κυκλικά φώτα ενός μικρού club, σε κάποια γωνιά ενός πλανήτη με εσωστερεφείς κατοίκους, οι οποίοι ακούνε Kraftwerk.
Η χαρακτηριστική ένταση των Regressverbot εκβάλει στη συνέχεια στη dubstep κοιλάδα του "Tiny Error" του Σταύρου Μπιτσάκη και στο free jazz ιντερμέδιο "Shuffle" του Σάββα Μεταξά, ακριβώς στη μέση της συλλογής. Και μετά επιστροφή στον δυναμισμό μέσα από τα ηχητικά θραύσματα του "Gain Αnd Again" του Turboteeth, με πλώρη για το επόμενο Tiny Sessions ορόσημο, το "We've Set Some Slots" των Abdel. Ο Άγγελος Κυρίου και ο Big Fat Lips συμπράττουν εδώ σε ένα ρυθμικότατο, αγωνιώδες track, που μοιάζει με πρόσκληση για σαφάρι με στρατιωτικό τζιπ, όπου το μοναδικό διαθέσιμο CD θα παίζει δυνατά drum 'n' bass.
Η πορεία προς το τέλος της συλλογής είναι όπως πρέπει: κατασκότεινη. Ηχητική αναπαράσταση καρδιογράφου στημένου καταμεσίς μιας ανατολίτικης ερήμου από τον Bill Anagnos ("Dadaloglou"), ταξίδι-αστραπή στην Ισλανδία με το παιχνιδιάρικο "Spacex Flight" της Yorgia Karidi και επιβλητικά synth κύματα από την Elektroniki στο "Floating Feathers". Η τριάδα του επιλόγου μας επιφυλάσσει, με σειρά εμφανίσεως: ένα φουτουριστικό S.O.S. εγκιβωτισμένο στο "Pyrgatory" του Hades Militia, το οποίο θα μπορούσαν κάλλιστα να λάβουν υπόψιν τους οι μουσικοί επενδυτές του Black Mirror για την επόμενη σεζόν της σειράς, το κλασικότροπο, α-λα-Aphex Twin "Erwin’s Cat" του Thomas Goun και το ραντεβού στα τυφλά στη Xαμένη Λεωφόρο με το αγαπημένο project των Joalz, σε ένα φινάλε πραγματικά κομμένο και ραμμένο για φιλμ του David Lynch.
Όπως ήταν φυσικό, αυτό το USB με τα τόσα ντόπια διαμάντια, τα οποία κάλυψαν κάθε πιθανό κι απίθανο παρακλάδι της εγχώριας ατμοσφαιρικής electronica, ξεπούλησε σε χρόνο dt. Ωστόσο εξακολουθεί να διατίθεται για ψηφιακή αγορά από τους λογαριασμούς της Nutty Wombat και αξίζει πέρα για πέρα τα λίγα ευρώ του αντιτίμου του, αλλά και όλα τα αστέρια των κριτικών που έλαβε και θα λάβει. Κανένας λάτρης των ηλεκτρονικών δεν θα μείνει παραπονεμένος, μας ανοίγει δε η όρεξη και για τα επόμενα «μαγειρέματα» του label. Και, πάνω απ' όλα, μας θυμίζει ότι, στη μουσική τουλάχιστον, η συγκέντρωση μιας ελίτ δημιουργών βγάζει (συνήθως) σε καλό.
https://nuttywombat.bandcamp.com/album/tool-sessions
