Οι πέντε Road Miles –ήτοι η Αφροδίτη (φωνή), ο Αργύρης (τύμπανα), ο Τζώρτζης (κιθάρα), ο Μιχάλης (κιθάρα) & ο Γιάννης (μπάσο)– έχουν μάλλον μικρή κοινή ιστορία, καθώς αποφάσισαν να συνυπάρξουν μουσικά μόλις πέρυσι. Κι όμως, το τέλος του 2015 τους βρίσκει με δύο κιόλας κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους: το EP Hues Of Grit που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο και το άλμπουμ Gold & Shadows που βγήκε τον Νοέμβριο. Ιδιαίτερα φουριόζοι, δεν βρίσκετε;
Και στις δύο απόπειρές τους, οι Road Miles κινούνται στον χώρο που ορίζεται από το stoner rock, το ψυχεδελικό blues και μια γοτθικού ρυθμού σκοτεινιά. Τουτέστιν, αφηγούμενοι τις ταραγμένες ιστορίες τους, επιδίδονται σε πάντοτε βαριές κιθαριστικές εξορμήσεις, οι οποίες πότε οδηγούν σε εκρήξεις και πότε χάνονται σε τριπαριστές εμμονικότητες. Όλο αυτό αποτυπώνεται στο Gold & Shadows, με τρόπο που κάνει σαφή τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα της λογικής τους.
Ξεκινώντας από τα θετικά, είναι απαραίτητο να καταγραφούν και να τονιστούν τα αδιαμφισβήτητα τεχνικά προσόντα των Road Miles: τα παιξίματα εδώ είναι άρτια, ψυχωμένα αλλά και δεμένα, έτσι ώστε δύσκολα θα μάντευε κανείς τη σύντομη συνύπαρξη των πέντε μουσικών. Όλα μάλιστα ακούγονται καλύτερα σε σχέση με την προηγούμενη προσπάθειά τους, ενώ και η φωνή της Αφροδίτης παρουσιάζεται πιο σίγουρη –και ευτυχώς χωρίς την παραμόρφωση που είχε επιλεχθεί την προηγούμενη φορά. Εν ολίγοις, το συγκρότημα έχει εμφανώς βελτιώσει την ικανότητά του να διαχειρίζεται και να αποτυπώνει τις ιδέες του.
Αυτές οι τελευταίες, όμως, παραμένουν εν πολλοίς στο ίδιο σημείο με εκείνες του πρώτου τους εγχειρήματος. Κι αν αυτό δεν είναι περίεργο (πόσο να αλλάξει μια νέα μπάντα μέσα σε λίγους μήνες, άλλωστε;), δεν δείχνει και ιδιαίτερα αισιόδοξο. Από την άποψη ότι θα περίμενε κανείς το σχήμα να επιστρέψει δισκογραφικά έχοντας συνειδητοποιήσει –και αντιμετωπίσει– το γεγονός ότι τα πράγματα στα οποία στοχεύει είναι τετριμμένα ή έστω αρκούντως εξερευνημένα από πολύ κόσμο, εκτός αλλά και εντός συνόρων. Από τη στιγμή λοιπόν που ούτε εδώ ανιχνεύονται τομές ή προσπάθειες για μια ευφάνταστη διαχείρηση των δεδομένων, εύκολα αποκαλύπτεται μια κάποια έλλειψη χαρακτήρα. Αυτό είναι και το κύριο ψεγάδι του Gold & Shadows, μαζί με μια τάση για μακρηγορία (μία από τις πέντε συνθέσεις ξεπερνά τα 10 λεπτά, άλλες δύο ξεπερνούν τα 7), η οποία δεν δικαιολογείται πάντα με βάση τα όσα κομίζει.
Έτσι, αν και τούτος ο νέος δίσκος αποτελεί βήμα μπροστά για τους Road Miles, το βήμα αυτό μένει μισό ακριβώς επειδή έχει να κάνει περισσότερο με τη χειρονομία και λιγότερο με τη φιλοσοφία της τέχνης τους. Σίγουρα η μπάντα χρειάζεται χρόνο για να σκάψει πιο βαθιά και να ανακαλύψει όσα θα μπορούσαν να την κάνουν ξεχωριστή. Και αν οι συμβουλές και η καθοδήγηση δεν έχουν θέση σε μια δισκοκριτική, δικαιούται να ελπίζει κανείς ότι μια παραίνεση του τύπου «σπεύδε βραδέως» τουλάχιστον δεν θα παρεξηγηθεί.
{youtube}MJyi5wwZqZw{/youtube}
