Οι Brothers είναι τέσσερα αδέρφια: ο Ηλίας, ο Δαμιανός, ο Βασίλης και ο Κοσμάς Αρωνίδης. Από το 2007 που αποφάσισαν να σχηματίσουν μπάντα (αρχικά με το όνομα Brothers In Plugs) παίζουν και ηχογραφούν μαζί, έχοντας κυκλοφορήσει το άλμπουμ The Day Just Begun το 2011 κι έχοντας ανοίξει τη συναυλία των Bon Jovi στο ΟΑΚΑ, την ίδια χρονιά. 4 χρόνια μετά, επιστρέφουν με ένα νέο EP.
Να τους συγχαρώ, κατ’ αρχάς, που συντόμευσαν το όνομά τους –αφού το Brothers In Plugs δεν ήταν ιδιαίτερα εύηχο. Μαζί με την νέα επωνυμία, η τετράδα λανσάρει με το Somewhere Along The Line και μια ηχητική αλλαγή: παρότι εξακολουθούν δηλαδή να κινούνται εντός της alternative rock επικράτειας, επιχειρούν την εισαγωγή μιας «αέρινης» συνιστώσας, η οποία εμπλουτίζει τον πιο γήινο ήχο που χαρακτήριζε το ντεμπούτο τους.
Η εν λόγω εξέλιξη προσφέρει ομολογουμένως πράγματα στους Brothers, καθώς ανανεώνει το ενδιαφέρον της ακρόασης των τραγουδιών τους. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα κιόλας του εναρκτήριου και ομώνυμου του άλμπουμ κομματιού, όπου σκάνε ηλεκτρονικοί ήχοι αντί των συμβατικών κιθάρων που μονοπωλούσαν το The Day Just Begun, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι ενδιαφέρον. Μου άρεσαν ακόμα η πρωτόφαντη για αυτούς εσωτερικότητα στις συνθέσεις, η αυξημένη ικανότητά τους για έλεγχο των δυναμικών, οι αισθαντικές ερμηνείες του Βασίλη Αρωνίδη, καθώς και οι χώροι και οι κρυφές γωνιές τις οποίες διαθέτει ο νέος τους ήχος. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα τεχνικά θέματα και την παραγωγή, είναι, νομίζω, εμφανέστατη και ιδιαίτερα εύστοχη η εμπλοκή στο συγκεκριμένο project του Αλέξη Γράψα –συνθέτη και παραγωγού που δρα στο Λος Άντζελες και ασχολείται με soundtrack κινηματογραφικών ταινιών.
Οφείλω, έπειτα από τα παραπάνω, να εκφράσω εδώ και κάποιες διαφωνίες μου, σε σχέση με τα όσα άκουσα στην εν λόγω κυκλοφορία. Παραμένει, ας πούμε, ο «καθωσπρεπισμός» που είχα διακρίνει και στον προηγούμενο δίσκο, δηλαδή μια υπέρ το δέον προσκόλληση των συνθέσεων στα «εναλλακτικά» (ο Θεός να τα κάνει πια) θέσφατα. Με άλλα λόγια, δεν ανιχνεύω σε τούτα τα τραγούδια μια ταυτότητα η οποία να ξεχωρίζει σαφώς τους Brothers από τους αλλοδαπούς συναδέλφους τους –και όχι, αυτό δεν είναι κομπλιμέντο, παρά μόνο για όσους ενδιαφέρονται για την επιφάνεια. Επίσης, νομίζω ότι στιχουργικά πρέπει να πουν περισσότερο ενδιαφέροντα πράγματα τα τέσσερα αδέρφια· εδώ απλώς μοιάζουν να γεμίζουν τις μελωδικές γραμμές με λόγια χιλιοακουσμένα.
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι το Somewhere Along The Line αποτελεί βήμα μπροστά για τους Brothers –ή μια νέα αρχή, αν προτιμάτε– καθώς τους βρίσκει σε πορεία προς πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια. Αν μη τι άλλο, μιλάμε για ένα EP ιδιαίτερα φροντισμένο, με τη δουλειά και την προσοχή που έχει δωθεί για το στήσιμό του να γίνεται εμφανέστατη. Αναμένουμε, λοιπόν, με ενδιαφέρον τη συνέχεια.
{youtube}djXvgMvrlXU{/youtube}
