Πόσο εύκολα προκύπτει άραγε «δεμένος» ως σύνολο ένας δίσκος τόσο πολυσυλλεκτικός όσο το Electrifying Nature; Απόλυτα φυσιολογικός, βέβαια, ένας τέτοιος χαρακτήρας, όπως και η θετική διάθεση των Palyrria προς εγχώριες (Αχιλλέας Περσίδης, Παντελής Στόικος) και διεθνείς συνεργασίες (Max Right, DJ Panko, ο Matthias Loibner με το παράξενο hurdy gurdy του, ο Κουβανός MC Kumar, ο Florian Mikuta), από τη στιγμή που υπηρετούν το μουσικό υβρίδιο της world electro, παντρεύοντας δύο (φαινομενικά έστω) ανομοιογενή είδη μουσικής –την παραδοσιακή οποιασδήποτε χώρας με την ηλεκτρονική. Η ένστασή μου δεν αφορά λοιπόν στη σωρεία συνεργασιών του δίσκου, ίσα-ίσα που ο καθένας από τους εξαίρετους καλεσμένους πετυχαίνει να προσθέσει τη δική του προσωπική πινελιά και το δικό του προσωπικό ηχόχρωμα. Αφορά όμως στο ανομοιογενές συνολικό αποτέλεσμα, το οποίο ποιοτικά τοποθετείται χαμηλότερα σε σύγκριση με προηγούμενες δουλειές του γκρουπ. Στο Electrifying Nature οι Palyrria πειραματίστηκαν –καταπιανόμενοι λ.χ. στιχουργικά με κοινωνικοπολιτικά ζητήματα– και ως καλλιτέχνες καλά έκαναν, αφού ζούμε και σε καιρούς που το επιβάλλουν. Όμως το αποτέλεσμα είναι άλλοτε καλό κι άλλοτε όχι. Για παράδειγμα, το εναρκτήριο “Σύνδρομο” –στο οποίο συμμετέχει και ο DJ Panko– έχει έναν υπερβολικά ακαδημαϊκό, καταγγελτικό στίχο. Από την άλλη, στο “Se Quema” (Καίγομαι), ο Κουβανός ράπερ Κumar, επιδιδόμενος σε μια αρκούντως επιθετική ερμηνεία, δίνει τη δική του άποψη για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία της Αθήνας (βρισκόταν τότε στην πόλη και τα είχε παρακολουθήσει από κοντά). Εδώ οι στίχοι αποδεικνύονται εύστοχοι και καταδεικνύουν ότι το πρόβλημα της κρατικής καταστολής είναι εκνευριστικά πανομοιότυπο σε οικουμενική διάσταση... Δυστυχώς όμως το μουσικό μοτίβο του κομματιού είναι εξαιρετικά επίπεδο: «ανεβαίνει» μόνο στα σημεία εκείνα όπου συναντάμε την υπέροχη τρομπέτα του Παντελή Στόικου. Άλλες ατυχείς στιγμές είναι το “Τ.R.E.W.Q”, που κουράζει με τον μονότονο ρυθμό του, το “Pyrovassia 1208” και το “Aori”. Η κοινωνική καταγγελία των Palyrria φοράει πάντως τα καλά της στην κορυφαία κατά τη γνώμη μου στιγμή του δίσκου, στο σμυρναίικο dub του “Κanon”. Ο Τσίκο έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στους στίχους οι οποίοι ταιριάζουν θαυμάσια όχι μόνο με τη μελωδία, μα και με την υπέροχη φωνή της Lolas. Στα φανερά συν συγκαταλέγεται και ο “Karsilamas”, με το moog solo του Florian Mikuta να του δίνει έναν πολύ στιλάτο ηλεκτρονικό ήχο, ενώ το καταληκτικό “End Of Kronos” (με το προαναφερθέν hurdy gurdy του Loibner) θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μουσική επένδυση μιας φουτουριστικής ταινίας, παρόλο που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τα 7,5 λεπτά διάρκειάς του και συνθετικά ούτε αυτό περνάει τον πήχη. Συνολικά, το Electrifying Nature βρίσκει τους Palyrria να προσπαθούν να βαδίσουν σε νέα μονοπάτια και διαθέτει κάποιες όντως καλές στιγμές. Δεν είναι όμως δεμένο άλμπουμ, ενώ το σχήμα δεν άγγιξε τα επίπεδα έμπνευσης που έχει επιδείξει στο παρελθόν.
